ONGEPOLIJSTE GROEIDIAMANT

De levensloop van Bryan heeft alles weg van een jongensboek. Al telt hij maar 39 lentes, toch kan hij al bogen op een staat van dienst waar een gegeven paard de hik van krijgt. Vrijwel achteloos laat hij weten in een vorig leven wekelijks op en neer te hebben gevlogen naar de VS, Indonesië, Brazilië en Mexico. Ondanks, of dankzij zijn tot dusverre even opmerkelijke als succesvolle carrière valt hij gaande het gesprek niet te betrappen op een spoortje zelfingenomenheid. Integendeel. Het fenomeen succes komt ter sprake. Is succes een kwestie van geluk? Gelooft hij in toeval of in het lot?  

‘Nee, ik ben niet gelovig. Ik heb gewoon geluk gehad dat ik met een gezond stel hersens ben geboren. Iedereen heeft zijn plafond, iedereen moet roeien met de riemen die hij heeft. Vraag is alleen: wat doe je met die riemen?’

Hij noemt het geluk dat hij op jonge leeftijd al ontdekte ‘iets met cijfers’ te hebben en het was evenzeer geluk dat hij zich altijd omringd heeft geweten door mensen die hem vertrouwden en hem inspireerden: ‘Het begint met je opvoeding. Ik ben opgegroeid in Rotterdam, mijn vader werkte in een sportwinkel, mijn moeder bij de Livera. Zij hamerden op een goede studie. Ik was bovendien gek op sport. Ik hield, en houd, van de discipline en structuur van een topsportleven. Ik heb het tot het Nederlands boksteam geschopt. Maar zet dat er maar niet in.’

Hij bloost van bescheidenheid als hij vervolgt: ‘Na de Erasmus ging ik naar Nyenrode waar ik mijn Master’s degree haalde in Accounting, Auditing & Control en vervolgens mijn Post Master in Accountancy. Maar zet dat er maar niet in.’

Zijn talent – noem het passie – voor cijfers gaat hand in hand met zijn topsportmentaliteit, zijn eigenwijze karakter (‘is dat niet ondernemers eigen?’), zijn enorme competitiedrang (‘als ik voel dat ik iets redelijk goed kan, wil ik winnen’), zijn Rotterdamse directheid (‘ik emigreer nog liever dan uit Rijnmond te verhuizen’) en het vertrouwen in mensen. Een glansrijke carrière volgt, waarbij hij gaandeweg ervaart wat hij kan en wat hij niet kan, wat hij wil en wat hij niet wil.

‘Ik voelde al snel dat ik iets anders ambieerde dan een standaard registeraccountant te zijn waarbij een partnerschap bij een accountancykantoor voor de hand ligt. Ik specialiseerde mijzelf in bedrijfsovernames, fusies, splitsingen, noem maar op. Ik vloog de hele wereld over, de financiële belangen waren enorm groot, maar daar genoot ik van. Ik werd vader en ging als een komeet…’

Dat laatste zei hij niet, daar zorgt de aangeboren nederigheid van Bryan wel voor. In die levensfase leert Bryan echter de keerzijde van het succes kennen als zijn zoons hem tijdens reis-nummer-zoveel vragen hoe Mexico eruit ziet terwijl hij toch zeker wist in Brazilië te zijn. 

‘Ik besloot naar huis te gaan en mijn leven anders in te delen, ik wilde meer thuis zijn. Zo kwam, mede door toedoen van Wim Zegwaard, vorig jaar Euro Trade op mijn pad. Aan de hand van de cijfers zagen we de potentie van dit schitterende bedrijf dat we dus besloten te kopen. Euro Trade is een ongepolijste groeidiamant. Nee, ik had geen productkennis, maar ik las me snel in. Ik leer iedere dag. Dat hoort bij mijn vak. Loop maar eens mee.’

Een rondleiding volgt waarbij Smaal uitlegt wat de kernactiviteiten zijn van Euro Trade: ‘Wij zijn dé specialisten op het gebied van verkoop en verhuur van hydraulische, elektrische en mechanische gereedschappen. We zijn onder meer actief bij industriële bedrijven, in de offshore en in de luchtvaart. Wij onderscheiden ons op het gebied van knowhow. Je huurt niet alleen sec een pomp, lasmachine of een compressor; wij leveren tevens mankracht. Uiteraard zijn wij op ieder gebied volledig gecertificeerd. Onze huidige omzet willen we binnen vijf jaar uitbouwen naar 10, 15 miljoen euro. Dat is het doel.’

Het hebben van een doel is een vorm van geluk. Het gesprek eindigt zoals het begon, met een blik op de foto van zijn drie kinderen op zijn bureau: ‘We hadden het toch over geluk? 

Dit… dít is geluk…’