‘Maak wat van je baantje!’

Stefan Weda volgt de wijze raad van zijn moeder

‘De wereldwijde baas van WTW, die 45.000 mensen aanstuurt, heeft het vaak over authentic, curious en bold. Dat spreekt me aan. Zo sta ik zelf in het leven. Eerlijk zakendoen, geen ja-knikker zijn, nieuwsgierig blijven naar anderen, niet altijd binnen de lijntjes kleuren en durven te ondernemen.’ Aan het woord is Stefan Weda (53), eindbaas van WTW Corporate Risk & Broking in de Benelux.

Hoe is het begonnen?

‘Ik heb Rechten gestudeerd, zo lang als ik het kon rekken met studiefinanciering… Ik wilde eerst naar Bedrijfskunde. Maar ik had een vriendinnetje… En die had een broer die in Utrecht studeerde. Daar vond ik het wel gezellig, maar ik kon er geen Bedrijfskunde doen. Zo werd het Rechten, inclusief studentenleven. Die studie paste trouwens wél bij me.’

En toen?

‘Heb ik na mijn studie een aantal baantjes gehad, tot een vriend vroeg: “Heb je wel eens aan Aon gedacht?” Dat kende ik niets eens. Maar ik erop af! Begonnen op de afdeling die de brandverzekeringen regelde. Daar zaten de mannen van bier en saté. Ik ging als tweede man de grote klanten doen. Werken met multinationals. Dat vond ik leuk.’
‘Later kwam er binnen Aon een heel team speciaal voor de grote klanten. Daar vroegen ze me voor.
Ik was net 30 jaar. Dat was een mooi avontuur. We werden succesvol. Weer een paar jaar later werd ik verantwoordelijk voor die afdeling.’

Vervolgens de directie in…

‘De eerste kans heb ik aan me voorbij laten gaan. Werken vanuit de bestuurskamer, dat was voor mij een beetje vanaf de maan naar de aarde kijken. Maar ruim een jaar later vróegen ze me. Dat wilde ik niet laten lopen. Vooraf heb ik wel aan een paar vertrouwelingen gevraagd of ze me, gevraagd en ongevraagd, gelijk wilden waarschuwen als ik me als een omhooggevallen snotaap ging gedragen.’

Je hebt bruistabletten en je hebt zuigtabletten.
En wij willen de bruistabletten!

Wanneer begon het daar te knellen?

‘Ik ben wel altijd een man van mijn team gebleven. Dus toen net iets te veel collega’s zich meer bezighielden met de corporate belangen dan met de klanten en de medewerkers, ging het voor mij ongemakkelijk voelen. Toen besloot ik om, na 23 jaar, verder te gaan kijken. Op een moment dat ik met een goed gevoel weg kon…’

Naar WTW!

‘Ik heb in die tijd wel overwogen: moet ik niet iets heel anders gaan doen? Of in dezelfde branche voor mezelf beginnen? Maar alles bij elkaar was de slotsom: dit is mijn wereldje, hier ben ik opgegroeid, hier voel ik me thuis. En toen kwam WTW. Dat is nu zo’n anderhalf jaar geleden. Daar ben ik nu eindbaas voor de Benelux. 650 mensen, waarvan 200 collega’s in het Corporate Risk & Broking team. Echt een geweldig team om mee samen te werken.’

Maar het is de concurrent…

‘Ja, zeker. Dus het kwam voor veel mensen onverwacht. Er zijn wereldwijd drie grote partijen in onze branche. Daar zijn Aon en WTW er twee van. In de zomer van 2021 mislukte, in de eindfase, een poging van Aon om WTW over te nemen. Dat liet bij WTW wel zijn sporen na. De veronderstelling dat je wordt overgenomen, zeker door een concurrent, heeft op elk bedrijf invloed.’

Geen gespreid bedje dus?

‘In de periode dat de overname dreigde, zijn er veel mensen vertrokken bij WTW. De positieve kant daarvan was dat we ook veel nieuwe mensen konden aannemen. Ervaren mensen, onervaren mensen. Dat vond ik superleuk!’
‘Ik weet het vrij snel als ik mensen zie. Daar durf ik wel op te vertrouwen, maar er zit ook een risico in. Daarom organiseer ik altijd twee gesprekken, zodat er ook mensen kunnen meekijken die anders kijken dan ik. Diversiteit in de ploeg is namelijk ook belangrijk.’
‘Per slot van rekening zoek je toch een bepaald karakter. Alleen maar mensen die een positieve bijdrage leveren. Hoe goed ze misschien ook zijn, géén energieslurpers. Je hebt bruistabletten en je hebt zuigtabletten. En wij willen de bruistabletten!’

Wat voor baas ben je?

‘Ik zit er wel bovenop, maar ik geef veel vertrouwen en vrijheid. Daarbinnen moet je dan wel presteren. En de ondergrens is dat je me niet moet bedonderen. Nee kan ook een antwoord zijn, maar niet ja zeggen en nee doen.’

Trots?

‘Mijn moeder zei altijd: maak wat van je baantje! Dat heb ik wel gedaan… Ja, wel heel trots… Bij Aon voelde dat nog als iets wat er gewoon wás. Maar hier zie ik veel duidelijker wat ik toevoeg aan het bedrijf en hoe blij mensen met me zijn… Daar geniet ik wel van.’