‘Je moet naar de toekomst durven kijken’

Wie is de M in de bedrijfsnaam?

De Koning: ‘Mijn vader Maarten, grondlegger van het bedrijf. Hij startte in 1964 een autobedrijf in Krimpen aan den IJssel. Heeft de onderneming goed op de kaart gezet. In 1968 werd hij Volkswagen-dealer, zeven jaar later ook Audi-dealer. Er kwam een schadeherstelwerkplaats bij en ook benzinestations. Met de opening van de vestiging in Capelle aan den IJssel, in 1982, trad mijn vader terug en kwamen Wim en ik aan het roer. Tot z’n 85e, een jaar voor zijn overlijden, is hij achter de schermen nog heel betrokken gebleven bij de zaak. Hij kende de klanten goed en wilde graag weten wat er gebeurde.’

Bewuste keuze om je vader op te volgen?

De Koning: ‘Voor mij wel, maar Wim wilde eigenlijk leraar economie worden. Dat liep niet helemaal zoals hij het wilde en uiteindelijk koos hij toch ook voor de auto’s. Sinds 1982 vormen wij samen de directie. We hebben in de loop der tijd een showroom en werkplaats in Rotterdam geopend en in de Krimpense vestiging een moderne schadeherstel-werkplaats gerealiseerd. Wim doet Krimpen, ik Capelle. Dat ene autobedrijf uit 1964 is inmiddels uitgegroeid tot een mooie onderneming met vijf vestigingen en 170 man personeel. Die groei is natuurlijk niet zonder slag of stoot gegaan. De energiecrisis, de financiële crisis, fiscale maatregelen, leveringsproblemen. Daar heb je last van. Maar we hebben een mooi merk, een goede organisatie en een trouwe klantenkring. Daardoor zijn we ook in moeilijke tijden overeind gebleven.’

En nu zit voor het eerst iemand met een andere achternaam in de directie…

De Koning: ‘Een jaar geleden is Jos Sollie aangesteld. Ik ben 62, mijn broer een jaar jonger. We hebben allebei drie kinderen, maar zij hebben alle zes een andere richting gekozen. Ze vinden het bedrijf fantastisch, maar zien zichzelf niet op de plek van Wim en mij zitten. Tuurlijk is het mooi als het bedrijf nog eens vijftig jaar in de familie blijft, maar als je kinderen een andere keuze maken, moet je dat respecteren en dat is ook goed. Ook al gaan Wim en ik nog wel een tijdje door, je moet ook naar de toekomst durven kijken. Daarom is Jos erbij gekomen.’

‘Je zet niet zomaar even die knop om’

Hoe is het voor jou, Jos?

‘Hans, Wim en ik kennen elkaar al dertig jaar. Ik ben zelfstandig ondernemer geweest binnen Volkswagen. En in mijn vorige job heb ik ook in een familiebedrijf met twee broers gewerkt. Geen vreemde wereld voor mij dus. Het bevalt me hier goed, de klik is er. Weet je, als je elkaar een beetje ligt en weet waar je naar toe wilt, dan werkt dat hartstikke prima. Binnen de autobranche is eigenlijk al een jaar of twintig een enorme consolidatieslag gaande, ook wij zijn in 55 jaar tijd flink gegroeid.’ 

Waar willen jullie naar toe?

Sollie: ‘We willen verder groeien en dat kan langs verschillende lijnen. We doen nu ook van alles óm die auto heen: van schade en leasing tot onderhoud en brandstofverkoop. Dat is ons vertrekpunt voor de toekomst. Zien we groeimogelijkheden in een verdubbeling van onze leasemaatschappijen, dan kan dat een goede keus zijn. Of als we twee schadebedrijven kunnen overnemen en dat is profijtelijk voor ons, dan kunnen we díe kant op groeien. We zijn ons nu aan het oriënteren op waar we over vijf jaar willen staan. Maar wat er ook gebeurt, de klant blijft altijd het allerbelangrijkste. Sommige klanten komen al vijftig jaar bij ons en geven dat weer door aan hun kinderen. We hebben een omvang waarmee we concurrerend kunnen zijn, maar zijn ook weer niet zó supergroot dat we onze klanten niet meer kennen.’

Wat deed Feyenoords commercieel directeur Mark Koevermans bij jullie in Krimpen?

Sollie: ‘Onze vestiging in Krimpen was helemaal vernieuwd. Om dat te vieren, organiseerden we in mei een avond voor onze zakelijke relaties. Jan Dirk Stouten interviewde Koevermans daar. Was een succes. Voetbal is natuurlijk een enorme binder in het Rotterdamse bedrijfsleven. Zelf ben ik supporter van Feyenoord, maar het is geen heel groot ding voor me. Ook al kan je er moeilijk omheen als je in deze regio onderneemt. We denken er wel aan om ons relatienetwerk ook vanuit de sportieve invalshoek te verbreden. Misschien sluiten we ons aan bij de businessclub van Feyenoord. Of Excelsior, of Sparta. We willen niemand voor het hoofd stoten!’

Lastig, Hans, om het straks echt uit handen te geven?

‘Tuurlijk, het zal best moeilijk zijn om een stap terug te doen. Want het is een leuk spelletje. De klanten, het merk, het personeel, de lokale contacten: zó waardevol. Je zet ook niet zomaar even die knop om. Da’s een heel proces, waar we nu een jaar middenin zitten. We zullen altijd betrokken blijven bij het bedrijf. Maar vooral als ambassadeur, want Jos moet alle ruimte krijgen om zijn eigen richting te bepalen.’ Sollie: ‘Daarin is groei belangrijk, maar mensen…dat blijft toch het allermooiste. Ik word heel blij van met elkaar iets bereiken. Als team. Het is bijna Feyenoord, haha!’