‘Iedereen verdient een kans’ 

Ampliar is al meer dan 25 jaar een levenslustige partner in uitzenden en detacheren. Een bijzondere partner. Met een sterke focus op Social Return. En vooral met gevoel voor mensen die extra hulp nodig hebben om een (nieuwe) kans op de arbeidsmarkt te krijgen. Annemieke van der Laan (regiomanager) en Annemarie van Hees (divisiemanager Zorg) vertellen er met liefde en passie over.

De bron

‘Er werkt een vrouw bij ons die niet kan lezen en schrijven’, vertelt Annemarie. ‘50 jaar inmiddels en voor haar gevoel nooit echt een kans gekregen. Een planner in de zorg kan daar niet goed mee uit de voeten. Toen hebben wij een jobcoach ingezet, die vraagt de roosters op, schakelt iedereen om haar heen in, leest mails voor, legt Google Maps uit. Die vrouw functioneert nu gewoon, krijgt echt de kans om te laten zien wat ze kan en is daar zó dankbaar voor. Ja, dat raakt ons wel. Allebei. Nog steeds.’

De match

Annemieke: ‘Ik heb een achtergrond in dit soort werk. Ben, in 1998 al, begonnen als beoordelaar WerkloosheidsWet. Daarna in het uitzendwerk en van daaruit heb ik mijn bestemming gevonden in de re-integratie. Ik kende Ampliar al een jaar of twintig. Altijd contact gehouden met directeur Charles van Teeseling omdat ik vanuit mijn werkveld ook zorgde voor kandidaten die bij Ampliar aan de slag konden. Toen ik wegging bij gemeente Rotterdam, kon ik bij Ampliar terecht. Mensen verder helpen, partijen met elkaar matchen, dat vind ik echt mooi om te doen.’

De switch

‘Ik ben van oorsprong interieurontwerper’, vertelt Annemarie. ‘Dat heb ik lang gedaan. Maar toen werd ik vrijwilligerscoördinator bij Het Kleine Heldenhuis, voor kinderen die prematuur geboren zijn. Dat pakte me. Uiteindelijk ben ik HBO Social Work aan de Hogeschool Rotterdam gaan doen, waarvoor ik een vaste baan in het werkveld moest hebben. Een studiegenoot heeft me toen met Ampliar in contact gebracht. En daar hebben ze me een kans gegeven, zoals we zoveel mensen een kans geven. Ik heb nu de baan van degene die me heeft binnengehaald en voel me als een vis in het water. We worden niet geleid door protocollen en regels, maar door de mensen en bedrijven die we helpen.’

De droom

‘Ik houd nog steeds van het ontwerp- en designwerk dat ik deed’, vervolgt Annemarie. Maar ik wilde gewoon meer betekenis, meer invulling. Eigenlijk is mijn droom een centrum op te richten waar jongeren van nul tot 21 jaar zich thuis en veilig kunnen voelen, Een mooi gebouw, met allerlei disciplines, waar kinderen van huiswerkbegeleiding, sportactiviteiten, een luisterend oor tot en met muziek- en dansles kunnen krijgen. Zoals ik vroeger zelf heb gehad. Kansrijk en kansarm bij elkaar. Dat het elkaar allemaal meer omarmt. Dat is zó nodig in deze tijd.’

De kern

‘Re-integratie’, zegt Annemieke stellig. ‘We zijn begonnen als BV Aanbouw, met vormen van subsidie waarmee we mensen in dienst konden nemen en schoolden, die dan vervolgens in de bouw aan de slag gingen. Uiteindelijk zijn al die subsidiebronnen opgedroogd. Toen zijn we uitzendorganisatie geworden, om in te spelen op de marktvraag en de veranderende wet- en regelgeving. Maar wel met een sociale inslag, met oog en zorg voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. De opdrachtgever zit met een vraag en ik ga kijken welk mens daarbij past.’
‘En we doen veel in Social Return on Investment (SROI), ook landelijk. Bedrijven die een verplichting hebben vanuit de overheidsopdracht (aanbesteding), helpen wij met goede matches tussen die bedrijven en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.’ 

Kansrijk en kansarm bij elkaar. Dat is zó nodig in deze tijd

Het surplus

Annemieke: ‘Maar buiten SROI werken we ook voor bedrijven die gewoon, los van SROI-verplichtingen, maatschappelijk verantwoord willen ondernemen en mensen willen aannemen die echt een kans nodig hebben om te bewijzen wat ze allemaal wél kunnen. 55-plussers bijvoorbeeld, die komen heel lastig aan de bak, maar willen graag nog een groot aantal jaren werken. Dat zijn vaak mensen met kennis, ervaring, met minder ziekteverzuim, geen jobhoppers meer, met een ander arbeidsethos. Daar kan je als bedrijf echt wel van profiteren.’

De aandacht

Annemarie: ‘Wij geven de mensen echt heel veel aandacht. Als er iemand is die niet kan lezen en schrijven, dan hebben wij wel een projectbegeleider of jobcoach die daarin kan helpen. Voor die rol hebben anderen, eerlijk gezegd, het geduld niet. We weten gewoon dat we sommige mensen nooit horen; die doen het op eigen kracht. En we hebben ook mensen die twee of drie keer per dag bellen.’

De schuldenproblematiek

Annemieke en Annemarie: ‘Ja, schulden vormen wel een groot probleem. Ongeveer de helft van de mensen met wie we werken, kampt daarmee. Vicieuze cirkeltjes. Zoveel mogelijk uren werken, dat helpt het meest. En daarbij proberen we weleens wat voor te schieten, als de boodschappen echt niet meer kunnen worden betaald, of schrijven we een fonds aan of overleggen we met een bewindvoerder. We helpen waar we kunnen.’