‘DAT NÓÓIT!’

Meenhuis & van der Kraan Uitvaartzorg

Persoonlijk Afscheid Nemen luidt het credo in cursief in de aankomsthal van Meenhuis & van der Kraan Uitvaartzorg. Andersom is ook van toepassing, want Persoonlijk Welkom Heten is precies wat directeur-eigenaar Jean-René Meenhuis doet.

‘Ja, dat zegt inderdaad alles over ons bedrijf’, benadrukt Meenhuis, terwijl hij hoogstpersoonlijk een kopje koffie serveert, die persoonlijke benadering. Die opdracht krijgen onze acht uitvaartleiders en onze medewerkers stuk voor stuk mee. De klant is geen nummer. Iedere uitvaart verdient de grootst mogelijke aandacht en respect. Zo zijn we groot geworden.’

Met dat groot geworden doelt Jean-René niet alléén op de fusie met uitvaartonderneming Van der Kraan, die per 1 juni 2021 beklonken werd en waarmee Meenhuis & Van den Kraan qua omvang de vierde uitvaartondernemer van Rotterdam en omstreken werd. Jean-René timmert al aanzienlijk langer aan de weg.

‘Na mijn school werkte ik bij de Kwantum. Ik kwam bij toeval in de uitvaartbranche terecht. Daar bleek ik twee keer meer te kunnen verdienen, dan snap je het wel. Ik ben onderaan de ladder begonnen. Als drager, chauffeur, noem het maar op. Ik ben Rotterdammer en heb dus echt met mijn beide benen in “de modder” gestaan, zoals ze zeggen. Na zeven jaar in loondienst in de uitvaartzorg te hebben gewerkt, begon ik in 1993 als zzp-er en deed ik ongeveer één uitvaart per maand. Ik heb echt van alles meegemaakt.’

Jean-René staat officieel te boek als Register Uitvaartverzorger, een titel die met zich meebrengt dat hij ieder jaar zelf minimaal 25 uitvaarten moet leiden. ‘Ik vind het belangrijk om die feeling te houden.’ Na de fusie verzorgt Meenhuis & van der Kraan dik 900 uitvaarten per jaar, waarbij de vraag gerechtvaardigd is hóe men die persoonlijke benadering garandeert?

‘De wereld is veranderd, de consument is mondiger geworden. Kostte het regelen van een uitvaart vroeger drie uur werk, vandaag de dag zijn de uitvaartleiders 24/7 ter beschikking van de klant. Letterlijk! Dat móet. De bereikbaarheid en benaderbaarheid zijn cruciaal. De klant heeft een vraag of stuurt ’s nachts een appje. Wij proberen er zoveel mogelijk te zijn.’

Ik heb de uitvaart van mijn beide ouders mogen verzorgen. Dat is me dierbaar

Ook tijdens de coronatijd maakt Jean-René op creatieve manier gebruik van de flexibiliteit en inzetbaarheid, zo laat hij met gepaste trots weten: ‘Tijdens de eerste coronagolf werd de uitvaartbranche nog niet als cruciaal beroep gezien, maar het aantal uitvaarten was enorm. In onze locatie in Zwijndrecht regelden we voor drie medewerksters een aparte kantoorruimte waarin hun kinderen konden worden opgevangen voor online les en huiswerk. De ruimte was groot genoeg om de anderhalve meter te garanderen. Hun moeders konden ondertussen het werk doen. Zo doen wij dat bij ons.’

Jean-René is trots op de overlegcultuur die er heerst. Binnen de kaders van de CAO en de richtlijnen van het RIVM manoeuvreert Meenhuis naar eer en geweten: ‘Uiteraard is iedereen bij ons gecertificeerd en gediplomeerd, maar ik kijk naar méér. Tijdens een sollicitatie probeer ik ook achter de mate van empathie en betrokkenheid te komen. Die persoonlijke benadering gaat hand in hand met een strakke professionele organisatie waarbij transparantie naar de klant belangrijk is. Denk aan tarieven. Bij ons geen pijnlijke verrassingen achteraf. Naast het persoonlijk leed moet nu eenmaal ook een zakelijke kant worden afgewerkt. Betrokken en professioneel. Juist daarin zijn onze mensen getraind.’

Ofschoon zijn voornaam iets anders doet vermoeden, zit er geen woord Frans in het verhaal van de aimabele Jean-René. Waar komt die gedrevenheid precies vandaan? ‘Op mijn zestiende werd bij mij de ziekte van Crohn geconstateerd. Het had diverse operaties tot gevolg. Ik weet nog dat mijn vader huilde toen de arts mij vertelde dat hij mij moest afkeuren voor betaald werk. “Dat nooit”, dacht ik onmiddellijk, want ik ben een streber.’

‘Ten tweede weet ik nog dat mijn vader, die in de expeditie werkzaam was, begin jaren 80 door de economische crisis thuis kwam te zitten. Mijn moeder moest bijverdienen. Ik heb het nooit slecht gehad hoor, maar we moesten toen wel de eindjes aan elkaar knopen. “Dat nooit”, dacht ik voor een tweede keer. Sindsdien heb ik mijn bestaan op mijn eigen manier opgebouwd. 

Ik heb overigens van mijn beide ouders de uitvaart mogen regelen. Die herinneringen zijn mij dierbaar.’

De op en top gentleman Jean-René is niet klein te krijgen. Vol energie kijkt hij dan ook uit naar een nieuwe stap in zijn toch al zo rijke loopbaan: ‘Echt, ik geniet zo veel mogelijk, want iedere dag is er een!’

In de aankomsthal zeggen we elkaar gedag en wees verzekerd: Persoonlijker Afscheid Nemen kon niet…