Column Yvonne Sørensen: Wat kost een vakantiedag?
15-09-17
Een vakantiedag is meer waard dan de meeste mensen denken. Een werkgever is verplicht een werknemer jaarlijks minimaal de wettelijke vakantiedagen (twintig per jaar bij een fulltime arbeidsovereenkomst) toe te kennen. Wanneer een werknemer een vakantiedag opneemt, moet de werkgever deze dag uitbetalen alsof de werknemer gewoon heeft gewerkt, dus inclusief alle toeslagen en beloningsonderdelen.
Aangezien de meeste medewerkers iedere maand een vast salaris ontvangen, merkt de werkgever hier weinig van. Het salaris dat aan de werknemer uitbetaald dient te worden, blijft immers ongewijzigd.
Indien de werknemer zijn vakantiedagen wil laten uitbetalen, bijvoorbeeld doordat hij de bovenwettelijke vakantiedagen niet kan opmaken of doordat zijn arbeidsovereenkomst eindigt, moet de waarde van de vakantiedag worden vastgesteld. Welke looncomponenten dienen te worden meegenomen bij de bepaling van de waarde van een vakantiedag?
De waarde van een vakantiedag is gelijk aan de financiële compensatie die de werknemer normaal gesproken ontvangt. Werkgevers betalen veelal enkel het gebruikelijke salaris plus de vakantietoeslag. Dit is echter niet altijd voldoende. Ook de structureel toegekende bonussen, het werkgeversdeel pensioenpremie, de toepasselijke toeslagen, de dertiende maand en de autovergoeding moeten bij de uitbetaling van de vakantiedag(en) naar rato meegenomen worden. De enige financiële compensatie die niet meegenomen hoeft te worden, is de uitbetaling van de (reis)kostenvergoeding.
De uitbetaling van vakantiedagen bij het einde van een arbeidsovereenkomst kan dus voor een werkgever een stuk nadeliger uitpakken dan vooraf gedacht. In de praktijk wordt vaak met vertrekkende werknemers afgesproken dat de openstaande vakantiedagen worden geacht te zijn opgenomen, in ruil voor een (iets) hogere beëindigingsvergoeding.
Indien er sprake is van een negatief saldo aan vakantiedagen, mag de werkgever dit niet verrekenen met het salaris van de werknemer of de eindafrekening. De werkgever had immers de opname van vakantiedagen kunnen weigeren omdat de werknemer onvoldoende openstaande vakantiedagen had. In de praktijk stellen werkgevers de verrekening van een negatief saldo aan vakantiedagen wel vaak voor.
Wettelijke vakantiedagen verjaren binnen een jaar nadat zij zijn toegekend, bovenwettelijke vakantiedagen (die uitstijgen boven de 20 wettelijke vakantiedagen bij een fulltime arbeidsovereenkomst) verjaren vijf jaren na het jaar waarin zij zijn toegekend.
Werkgevers doen er goed aan te voorkomen dat werknemers te veel vakantiedagen opnemen, of juist een hoog saldo openstaande (bovenwettelijke) vakantiedagen hebben per datum einde dienstverband, om onnodige cash out te voorkomen.