VAN OVERALL NAAR “PRAATPAK”
03-03-25
‘Als ik trombone speel, denk ik niet aan werk’
Janwillem Stoof heeft een missie: klanten duidelijk maken dat ‘zijn’ STOOF bedrijvengroep niet alleen hoogwerkers, transportmiddelen en bouwmachines repareert, maar ook nieuw verkoopt. De lessen van zijn ouders komen daarbij goed van pas. ‘Als je iets wilt, moet je het zelf regelen.’
‘Ik woon al 50 jaar in Brielle, dat is mijn hele leven. Mijn ouders hadden een tuinderij met wisselende teelten. We hadden druivenkassen en warenhuizen waarin we tomaten, meloenen en snijbonen kweekten. Vervolgens andijvie erin en in het voorjaar spinazie; dan was het jaar rond.’
‘Zo’n twintig jaar geleden zijn mijn ouders uitgekocht. Glazen kassen en het beschermde stadsgezicht van Brielle – dat ging niet samen. Op de kavels lieten ze een vrijstaand huis bouwen, net als ik. Dat we naast elkaar wonen, is heel fijn. Voor mij, mijn vrouw, mijn ouders én mijn drie kinderen tussen de 15 en 20 jaar.’
Geen groene vingers
‘Groene vingers heb ik niet geërfd; bij mij gaat een cactus nog dood. Het ondernemerschap heb ik wél overgenomen van mijn ouders. Het was simpel: als je iets wilt, moet je het zelf regelen. Ik heb dus altijd bijbaantjes gehad. Na de middelbare school ging ik naar de mts, met werktuigbouwkunde kon je alle kanten op. Hierna volgde ik nog een kop-klas energietechniek. Ik heb als monteur gewerkt voor enkele hoogwerkerverhuurders en -leveranciers. In de avonduren volgde ik een hbo-studie technische bedrijfskunde. Toen ik hoofd technische dienst was bij een verhuurder dacht ik, net 30, net een hypotheek en net vader van de eerste: ik ga voor mezelf beginnen.’
Meegroeien met klanten
‘Een spannende stap? Viel mee. Als je je vak beheerst, wat kan er dan fout gaan? Bovendien kun je beter spijt hebben van dingen die je wél hebt gedaan dan van dingen die je niet hebt gedaan. Vanaf de start in 2005 liep het goed; de vaste kern is sinds die tijd al klant.’
‘Als bedrijf hebben we bij hen fouten mogen maken en kunnen leren, zonder dat we daarop direct werden afgerekend. Daar ben ik die klanten dankbaar voor. Uiteindelijk zijn we meegegroeid met onze klanten. Van bedrijven die eerst vijf aanhangers hadden, hebben we er nu wel tachtig in onderhoud.’
‘Kun je Ernst sturen?’
‘Door de groei kwam er personeel. Het duurde even voordat ik dingen uit handen durfde te geven, me realiseerde dat zij technisch even goed zijn als ikzelf. Toen ik zover was, verkondigde ik die boodschap jarenlang bij klanten die specifiek naar mij vroegen. Maar toen een klant belde en voor het eerst niet naar mij vroeg maar naar collega Ernst, was dat toch even slikken. Ernst werkt al elf jaar bij ons. Van leerling is hij doorgegroeid naar servicemonteur en chef werkplaats.’
Evangelie verspreiden
‘Loslaten is een dingetje. Nog steeds trek ik soms mijn overall aan om te helpen in de werkplaats of op locatie. Vaker heb ik mijn “praatpak” aan om bij klanten op bezoek te gaan. We staan nog te veel bekend als reparatiebedrijf; dat wil ik veranderen.’
‘Welk evangelie ik verspreid? Dat we inmiddels een heuse one-stop-shop zijn voor aanschaf, service en onderhoud van horizontaal en verticaal transport en (emissieloos) bouw- en transportmaterieel. Dat we exclusieve dealer zijn voor de merken CTE Lift en LiuGong Europe. En dat we lichte elektrische bedrijfswagens hebben met een hoog laadvermogen, die perfect zijn voor (rand)stedelijke distributie. Het servicebedrijf is nog altijd allround en merk-ongebonden.’
‘Ik maak geen loze beloften, vertel gewoon een eerlijk verhaal. Je kunt tegenwoordig prima zeggen dat wij ook iets moeten verdienen. Dat vind ik fijn.’
Bescheidenheid afwerpen
‘Door mijn bescheidenheid en de moeite die ik soms heb om knopen door te hakken, hebben we weleens kansen gemist. Bijvoorbeeld op een dealerschap dat ik in de schoot geworpen kreeg, maar waarvoor ik mezelf niet de juiste man achtte. Die bescheidenheid begin ik van me af te werpen. Als je bijna twintig jaar bestaat, kun je wel wat. We zijn een nieuw pand aan het bouwen in Hellevoetsluis, waar alle onderdelen van ons bedrijf – sales, service en spare parts – onder één dak zijn gehuisvest. Ik vind het best eng, want het is een risico. Maar op onze huidige locatie kunnen we niet verder groeien. Inmiddels weet ik: een beslissing is beter dan géén beslissing.’
Trombone als uitlaatklep
‘Als ik niet uitkijk, ben ik 24 uur per dag met de zaak bezig. Daarom is het goed dat ik naast motorrijden nog een grote hobby heb: trombone spelen. Ik speel in twee big bands, in Hellevoetsluis en Schiedam. Daarmee oefen ik twee avonden per week. We treden maandelijks op; bij bruiloften, bedrijfsfeesten of buurtbijeenkomsten. Voor trombone spelen heb ik al mijn concentratie nodig. Dan denk ik geen moment aan werk. Het is voor mij de ideale uitlaatklep.’
TEKST: BAS ABRESCH
FOTOGRAFIE: MIRJAM LEMS