Pieter Visser (Verkerk): ‘Een van de oudsten, maar de eerste die openstaat voor verandering’
Verkerk. - Rotterdam
Pieter Visser viert dit jaar een bijzondere mijlpaal: 40 jaar in dienst bij het 100-jarige Verkerk, de alleskunner op het gebied van gebouwgebonden installaties. Als kleinzoon van oprichter Piet Verkerk draagt Pieter ook het DNA van het familiebedrijf – dat tegenwoordig onderdeel is van VINCI – met zich mee.
‘Mijn opa Piet Verkerk, die ooit als eenpitter begon, heb ik nooit gekend; hij overleed een jaar voor mijn geboorte. Maar mijn vader zette Verkerk voort. Thuis draaide het altijd om werk. De storingslijn liep gewoon door naar ons huis. Mijn zussen en ik namen als kind de telefoon aan, al had ik nog maar net leren praten’. Pieter Visser haalt met een glimlach herinneringen op aan zijn vroegste jeugd. ‘Als kind voelde het als de normaalste zaak van de wereld, maar achteraf besef je dat het bijzonder is om zo op te groeien in een familiebedrijf.’
De druk om vooral in de voetsporen van zijn vader te treden, was er daarentegen niet. ‘Er werd nooit gezegd dat ik het bedrijf in moest, maar ik voelde het wel een beetje. Na mijn MTS-opleiding wist ik eigenlijk niet wat ik wilde. Mijn vader had liever gezien dat ik elders ervaring opdeed, maar ik was toen nog een beetje gemakzuchtig en vond het wel prima om als elektromonteur bij het familiebedrijf aan de slag te gaan.’
In de jaren tachtig stortte Pieter zich op de automatisering binnen Verkerk. ‘We begonnen met de boekhouding, daarna volgde de calculatie-afdeling, en uiteindelijk werd het hele bedrijf geautomatiseerd. Ik vond dat geweldig om te doen. Het was een enorme verandering, mensen waren bang voor computers in die tijd, maar het was noodzakelijk. Het was voor mij een mooie kans om mijn steentje bij te dragen aan de modernisering van Verkerk.’
‘Het was leuk, totdat op een gegeven moment alles goed draaide. Ik houd van verandering. Intussen was ik al gestart met een hbo-opleiding Personeel en Arbeid. Ik was altijd al begaan met onze mensen. Verkerk was op dat moment al flink gegroeid tot ruim driehonderd medewerkers. Dat maakte goed personeelsbeleid des te belangrijker.’ Hij blikt terug op de tijd waarin personeelszaken nog een bijzaak was. ‘Personeel was altijd al het belangrijkste voor ons. Dat vonden we toen al, en dat vinden we nog steeds. Je draait op je mensen, zij maken het verschil.’
Nu, na vier decennia, staat Pieter op een punt van reflectie. Hij lacht: ‘Ik zeg wel eens dat ik al 62 jaar bij Verkerk werk, omdat het zo verweven is met mijn leven. Maar het voelt niet als werk, het voelt als familie. Ik kreeg de kans mezelf te ontplooien en nieuwe dingen te proberen. Mijn vader, die vrij vroeg was gestopt na een hartaanval, heb ik nooit echt als directeur meegemaakt. Hoewel ik destijds blij was dat ik mijn eigen koers kon varen, denk ik nu soms: ik had zoveel van hem kunnen leren.’
Opnieuw begint een andere fase voor Pieter. ‘Verkerk heeft de afgelopen jaren een sterke ontwikkeling doorgemaakt, mede dankzij de fusie met VINCI. ‘Acht jaar geleden hebben we die stap gezet, en het was misschien wel de beste beslissing die we ooit genomen hebben’, zegt Pieter. ‘De manier waarop Vinci georganiseerd is, heeft ons veel gebracht. We hadden die stap eigenlijk tien jaar eerder moeten nemen. We hebben een sterke basis, een goed team en delen de juiste waarden. Personeel staat bij ons voorop, en we geloven dat je alleen succes kunt hebben als je goed voor je mensen zorgt. Dat is iets wat VINCI en Verkerk altijd hebben gedeeld. Als we die kernwaarden blijven vasthouden, ben ik ervan overtuigd dat Verkerk nog vele jaren succesvol zal zijn.’
Pieter heeft dit jaar bewust ervoor gekozen een dag minder te werken en zijn taken als businessunitmanager, die hij de laatste jaren had, over te dragen aan de jongere generatie. ‘Job Oosterwijk, een jonge ambitieuze collega, wilde graag doorgroeien. Ik zag dat als een kans. We hebben afgesproken dat ik een stap terugzet en hem ondersteun. Ik werk nu vier dagen per week en focus me meer op adviserende taken. Dat bevalt me prima. Ik kan mijn ervaring doorgeven en tegelijkertijd ruimte geven aan vernieuwing binnen het bedrijf.’
Ondanks zijn verminderde werkweek blijft Pieter betrokken. ‘Ik ondersteun waar nodig, vooral bij speciale projecten. We zijn nu bijvoorbeeld bezig met het opzetten van een functiehuis voor Verkerk, waarin we alle functies en salarisstructuren vastleggen. Dat soort dingen vind ik leuk om te doen. Ook AI doet zijn intrede bij onze werkzaamheden. Voor Verkerk zijn we de mogelijkheden aan het onderzoeken. Iets wat mijn opa en vader zich waarschijnlijk niet hadden kunnen voorstellen.’
Op de vraag hoe hij zelf tegen de komende jaren aankijkt, antwoordt hij met een knipoog: ‘Ik ben nu een van de oudsten binnen het bedrijf, maar ik ben altijd de eerste die openstaat voor verandering. Verkerk blijft qua cultuur een familiebedrijf, en dat betekent dat je elkaar vertrouwt en samen bouwt aan de toekomst.’ Pieter benadrukt dat het belangrijk is om een balans te vinden. ‘Aan de ene kant zijn er fantastische mogelijkheden met data-analyse en automatisering, waardoor we onze processen kunnen optimaliseren en klanten nog beter van dienst kunnen zijn. Aan de andere kant maken we ons zorgen over de toename van cybercriminaliteit en de risico’s die dit met zich meebrengt. We moeten hier actief mee aan de slag om onszelf en onze klanten te beschermen, want veiligheid is cruciaal.’
Tot slot benadrukt Pieter dat Verkerk nooit uit het oog mag verliezen waar het echt om draait: de klanten. ‘Met alle technologische vooruitgang moet je niet vergeten dat persoonlijk contact belangrijk blijft. Mensen zijn misschien gewend geraakt aan snelle e-mails of appjes, maar er is ook een groeiende behoefte aan persoonlijk contact. Ik merk dat veel klanten het waarderen als je gewoon even langsgaat, met hen in gesprek gaat. Het is in ons vak niet alleen een zakelijke transactie, het is een relatie die je met elkaar opbouwt.’