Onbewust verlangen

Met de paplepel…

Erik: ‘Dienstbaarheid zit in me! Mijn in Rotterdam geboren vader was maatschappelijk werker bij het CNV en hield op woensdagavond spreekuur. Ik zat er dan bij en zag dat veel mensen vooral een luisterend oor nodig hadden. Het zorgen voor anderen zit in mijn genen.’

Tony: ‘Mijn vader is midden jaren 50 vanuit Italië naar Nederland gekomen en heeft zich hier als arbeidsmigrant opgewerkt. Als kind al bracht ik veel tijd door bij mijn ooms en tantes in Italië. Die produceerden wijn en olijfolie. De mensen daar zijn warm en begrijpen het idee achter La Dolce Vita. Dat heb ik meegekregen.’

Pak van m’n hart

Erik: ‘Ik ging met mijn ouders regelmatig naar een hotel aan de Moezel in Duitsland. Dat was een echt familiebedrijf en de sfeer sprak me aan. Papa stond in de keuken, mama achter de bar en ze maakten hun eigen wijn. 

Ik vond dat romantisch en solliciteerde daarom bij een sterrenrestaurant in Laren. Met mijn moeder kocht ik bij C&A mijn eerste pak. Ik ging als jongste bediende aan de slag. Dat zal ik nooit vergeten…’

Tony: ‘Ik heb 25 jaar verschillende functies bekleed in de automotive en ook daar is het belangrijk om mensen het gevoel van hospitality en een warm bad te geven. In elke branche stellen mensen prijs op aandacht en oprechte interesse. Dat moet in je DNA zitten.’

Ervaringsvak

Erik: ‘Daar selecteren we nieuwe collega’s ook op. In een gesprek weet ik direct of iemand het juiste gevoel voor dit vak heeft. Dit is ook entertainment. Ik zeg weleens dat wij in de blij-maak-industrie zitten. 

We gaan in zee met mensen die weten hoe het hoort, die met twee woorden spreken. Omgangsvormen zijn in onze branche cruciaal. Walter, de ober die nu achter je staat, heeft dat ook. Die wil ons niet storen, maar zoekt met zijn ogen even contact met mij. Om te vragen of we nog iets willen drinken. Hij doet bijna stilletjes zijn werk. In dit vak word je ook beter naarmate je het langer doet. Je gaat de gast dan beter lezen.’

Service op gevoel

Erik: ‘In dit vak gaat het erom dat je de onbewuste verlangens van klanten naar boven haalt. Het gebeurt hier regelmatig dat gasten druk met elkaar in gesprek zijn. Dan zetten wij een glas water voor ze neer zonder dat ze daar om gevraagd hebben. Net als Walter net deed. Het moet in je genen zitten om dat te kunnen.’ 

Tony: ‘We leren hier ook van elkaar. We zijn met bijna 90 collega’s en de sfeer is zo dat we elkaar aanspreken op goede en minder goede dingen. Elkaar scherp houden!’

Zorgzame mannen

Erik: ‘Ja, privé zit dat zorgzame er ook ingebakken. Overdreven soms… 

Ik kook thuis altijd en maak veel tijd voor mijn gezin. Tegelijkertijd heb 

ik ook tijd voor mezelf nodig. Ik ben de hele dag bezig met dit vak, met mensen, met communicatie en dan moet ik af en toe in mijn grot zitten, zoals mijn vrouw Tanja het noemt.’

Tony: ‘Ja, dat herken ik wel. Ook ik ontspan door te koken. Daar neem 

ik uitgebreid de tijd voor. Dat heeft vast te maken met mijn Italiaanse opvoeding. Ik kan me enorm storten op het maken van een maaltijd. Mijn vrouw Kirsten kent me al 25 jaar, weet hoe ik me voel als ik thuis kom en laat me met rust als dat nodig is.’

Dit maakt me gelukkig

Tony: ‘Hoe lang ik dit nog blijf doen? Ik ben er nu vier jaar en voel me als een vis in het water. Voorlopig wil ik niet weg uit deze branche, ik ben 48 en nog lang niet uitgeleerd.’

Erik: ‘Toen ik vijf jaar geleden werd gevraagd om hier opnieuw te komen werken, kon ik ook directeur van een theater worden en bij Holland Casino aan de slag. Maar na een aantal gesprekken met een coach kwam ik erachter dat dit me op het lijf geschreven is, dat dit me gelukkig maakt. Ik blijf nog wel even, want dit is het leukste vak dat er is.’