‘Ik ben niet bang, wel voorzichtig’
M&P Groep - Dordrecht
Drieënhalf jaar geleden kwam Rick van der Poel (1992) bij M&P Groep werken, het bedrijf dat zijn vader Ruud (1961) oprichtte en groot maakte. Binnen een paar jaar vanaf nu neemt hij het over, zo hebben ze afgesproken. Tot vreugde van senior. ‘We beleven samen best een intensieve periode. Je wilt toch zoveel mogelijk overdragen, ook om te zorgen dat hij niet op zijn bek gaat.’
Verkopen is zonde
In oktober 2016 trad Rick, na zijn studies Bedrijfskunde en Financieel Management aan Nyenrode Business Universiteit, in dienst bij M&P.
Dat was eigenlijk nooit ter sprake geweest, tót Ruud vertelde dat hij het bedrijf verkoopklaar ging maken. Hij wilde het rond zijn zestigste verkopen om het rustiger aan te gaan doen. Dat voornemen maakte iets los bij Rick. ‘Ik vond het zonde: het fundament van M&P is stevig en er zijn zó veel mogelijkheden om het verder uit te bouwen.’
‘Dan doe jij het toch!’
‘Als je het bedrijf nu gaat verkopen, krijg je er niet voor wat het écht waard is’, zei Rick tegen zijn vader. Die reageerde met een grap: ‘Als jij het zo goed weet, doe jij het toch.’ Dat zette Rick aan het denken. En zijn vader ook: ‘Ik had eigenlijk nooit verwacht dat een van mijn kinderen in het bedrijf zou komen. Dus ik moest wel even omschakelen: van verkopen aan de hoogste bieder naar een overdracht binnen de familie.’
‘Als het moeilijk werd, belden ze toch Ruud’
Rick startte met een soort traineeship. ‘Ik heb samen met de glaszetters gewerkt, ben met de beveiligers mee geweest, heb zelfs m’n beveiligingsdiploma behaald.’ Een goede leerschool, want hij ondervond dat ‘zo maar even de leiding van een bedrijf overnemen’ – ook mét een zware opleiding – niet realistisch is.
‘In de praktijk ervaar je pas hoe het zit. En relaties accepteerden me snel, maar als het even moeilijk werd, belden ze toch naar Ruud. Ik ben heel blij dat hij tegen die mensen zei dat ze het met mij moesten regelen. Dat gaf mij vertrouwen en zorgde voor duidelijkheid.’
Ruzie maken
‘Het voordeel van als vader en zoon samenwerken, is dat hij een van de weinigen is die gewoon nee tegen me durft te zeggen of ruzie te maken zonder bang te hoeven zijn dat we daarna niet meer met elkaar praten.’
Ze hebben geen termijn afgesproken waarbinnen Rick het bedrijf definitief overneemt. ‘Ik wilde dat eerst wel, met m’n grote mond’, zegt hij. ‘Maar ik ben blij dat Ruud dat tegenhield. Hij zei: Ga jij eerst maar eens kijken hoe het allemaal werkt binnen het bedrijf. Zo kwam ik erachter dat het allemaal complexer is dan je eerst denkt. Er werken hier wel 90 man, die elke maand hun salaris moeten krijgen. Ook hún toekomst is afhankelijk van hoe wij het doen.’
Ruimte voor eigen risico’s
‘Ik ben niet bang om te falen. Wel voorzichtig. Ik krijg de ruimte om mijn eigen risico’s te nemen. Dat pakte weleens goed uit en ook weleens slecht. Ik vind het knap van Ruud dat hij me daarin vrijlaat. Ik weet niet of ik dat zelf ook zou kunnen, als het mijn bedrijf en geld waren… Het is niet vanzelfsprekend dat iemand je die kans geeft. Ook al is het je vader.’
Op zíjn manier
Ruud: ‘Ik wil dat hij er plezier in heeft en dat hij slaagt. Op zíjn manier, met zijn methodes. Hij heeft zijn eigen karakter en zijn eigen aanpak.
Als hij het op mijn manier zou proberen, zou het niks worden. Andersom ook niet, trouwens. Het is goed dat we niet op elkaar lijken. Dan zouden we botsen. Daar waar ik uitgesprokener ben, is Rick socialer, financieel analytischer en overdenkt hij consequenties vaker.’