HET HALFVOLLE GLAS VAN HENDRIK EN HERMAN
The Boathouse Kralingen - Rotterdam
Een afspraak op een zomerochtend op het buitenterras van Restaurant De Tuin van de Vier Windstreken, in de volksmond beter bekend als De Tuin, is bepaald geen straf. Het blijkt dan ook een hels karwei om spreekwoordelijke gaten te schieten in het uitstekende humeur van Hendrik van der Wyck en Herman Vaanholt, eigenaren van De Tuin en van het eveneens aan de Kralingse Plas gelegen Boathouse. Rode draad van het gesprek? Het overbekende halfvolle glas…
‘Natuurlijk hebben ook wij hinder ondervonden van de coronatijd’, zo bijt Herman Vaanholt het spits af, ‘maar je moet van de nood een deugd maken. Hendrik en ik denken anticyclisch, zoals dat zo mooi heet. Dus tijdens de coronatijd investeerden wij juist in De Tuin en in The Boathouse.’
‘Zo hebben we de keuken van The Boathouse flink uitgebreid’, vult Hendrik van der Wyck zijn compagnon aan. ‘Omdat we merkten dat het diner steeds belangrijker wordt. Hier in De Tuin ligt dat wat ingewikkelder: we gaan binnenkort de binnenruimte uitbouwen door de pui op te schuiven naar de waterkant. Nu benutten we het buitenterras maar zo’n drie maanden per jaar en dat is zonde. Ook al zit je bínnen, je moet dadelijk het gevoel hebben toch buiten te zitten. Een verschuifbaar dak gaat wonderen doen. Kijk eens wat een ligging.’
En het klopt. Het uitzicht over de Kralingse Plas en over het Kralingse Bos, waarboven de skyline van Rotterdam zich aftekent, is fenomenaal. In de Plas weerkaatst zowel de rust als de dynamiek die een grote stad kenmerken. Onder het genot van een bak koffie zou je haast vergeten dat we kort geleden nog in een lockdown zaten.
‘Ik zie je denken’, zegt Hendrik lachend, ‘maar wat moeten we anders? Het leven is een stuk aangenamer als je je glas als halfvol beschouwt. Klagen heeft geen zin. We waren ervan overtúigd dat de coronacrisis snel bezworen zou worden. We vergeten weleens dat we een geweldige overheid hebben die de branche in zware tijden goed heeft ondersteund. In het buitenland wordt jaloers naar ons gekeken, geloof me.’
Corona zal uiteindelijk een komma in de geschiedenis blijken – Herman Vaanholt
‘De hulp van ons personeel was ook hartverwarmend. Schouders eronder, dat idee. En we voelen die goede vibe ook bij de klanten. Ze willen elkaar zó graag weer op locatie ontmoeten. Zelfs met een paar graadjes minder zitten ze nog buiten. Onze agenda’s stromen weer helemaal vol met bruiloften, feesten, partijen, bedrijfsuitjes of voor bijeenkomsten na een uitvaart.’
Hendrik en Herman bereiden zelf ook al nieuwe plannen voor. Zo komt het vermaarde Rotterdam Gala ter sprake, Herman hierover: ‘Dat organiseren wij samen met burgemeester Ahmed Aboutaleb. Echt íedere cent van de opbrengst gaat naar een goed doel in Rotterdam. Voor het eerste gala in 2018 haalden we geld op voor Rotterdamse speeltuinen en in 2019 ging de opbrengst naar zogenaamde powergardens, vlindertuinen die geënt zijn op dementerende ouderen. Het eerstvolgende gala organiseren we rondom het thema powervrouw. We ondersteunen kleinschalige projecten in de stad van vrouwen die kinderen begeleiden of die koken voor de buurtbewoners. Het voelt zo ontzettend goed om dat werk te mogen doen.’
De charitatieve werkzaamheden van de twee compagnons vallen onder de paraplu van een stichting die luistert naar de alleszeggende naam Rotterdam Mooier Maken. Herman en Hendrik doen een beroep op de no-nonsensementaliteit van de Rotterdamse ondernemers. Hendrik vertelt: ‘Ik kom oorspronkelijk uit Wassenaar maar ben na 35 jaar natuurlijk helemaal verrotterdamst.
Ik houd van de stad, van de bewoners én van deze locatie.’
‘Voor mij geldt hetzelfde’, vult Herman aan. ‘Ik kom uit Lonneker, een gehucht bij Enschede. Persoonlijk maak ik liever deel uit van het drukke stadsleven om daarna de rust van de provincie op te kunnen zoeken dan andersom.’
We drinken nog een heerlijke kop koffie. Als advocaat van de duivel tracht ik nog één keer de kritische kaart uit te spelen door het gevaar van de vierde coronagolf ter sprake te brengen, maar Hendrik en Herman hebben de troefkaart in handen: ‘Geloof ons nou, de wereld laat zich niet vangen door een pandemie en Rotterdam al helemáál niet. Je ziet dat het vaccinatieprogramma zijn werk doet. Corona zal uiteindelijk een komma in de geschiedenis blijken.’
En zo stond de redacteur met het halve glas schaakmat.