‘Even Aadje bellen’ is een dierbaar begrip in Rotterdam en omstreken

06-51 43 98 83

Aad van Oord (54) heeft nog een ‘ouderwetse stenen winkel’ aan de Pleinweg 150 op Rotterdam-Zuid. Zijn klanten komen uit heel Rotterdam en omstreken. Televisie, geluidsapparatuur, witgoed en alle aanverwante artikelen… Al 33 jaar een begrip in het vak en een monument van scherpzinnig koopmanschap. Altijd met een glimlach. En met oprechte dank aan de loyale mensen die hem zijn succes gunnen.

Waar is het begonnen?
‘Op de Dordtselaan. 63 vierkante meter. De magnetrons stonden op de wasautomaten en daar stonden de televisies weer op. Tien jaar lang een goudmijn geweest. Ik kom zelf uit Hillegersberg. Dat was toentertijd best nog wel een dingetje, want je ging toen niet naar Zuid hè… Maar het zit ook in m’n bloed. Mijn vader werd geboren in de Gaesbeekstraat, boven De Harmonie. Hij is vorig jaar overleden… Ja, die ouwe was beretrots. Later leerde ik op Zuid m’n grote liefde Judith kennen. We zijn inmiddels 29 jaar getrouwd. Dus je snapt wel dat Zuid voor mij nooit kapot kan. En dan heb ik het niet eens over een andere grote liefde: Feyenoord. De club is voor mij, gevoelsmatig en zakelijk, altijd belangrijk gebleven.’

Je begon met een compagnon…
‘Ja, Ruud uit Beijerse! Voor iedereen komt er wel eens een trein langs in het leven. Hij was directeur bij Mitsubishi Electronics en zag het in mij zitten. Hij wilde gewoon graag een winkeltje erbij met een jonge knaap als ik, voor de dagelijkse gang van zaken. Eén winkeltje werd twee winkeltjes, vier winkeltjes…’

Ik voel een maar aankomen…
‘In 1995 overleed Ruud plotseling. Hartstilstand… Ja, dat was wat hoor! Niet alleen zakelijk. Ik was ook m’n beste vriend kwijt. We zaten vaak in de Gouden Snor, hadden een leuk leven, zeker ik als jonge jongen. Maar ik zat al vanaf mijn vijftiende in de handel en ben wel doorgegaan.’

Aadje bellen
‘Bijna 90 procent van onze klandizie is consument, maar het zakelijk deel groeit heel snel. Veel vastgoedmensen die panden opknappen, renovatiebouw, zorginstellingen, voetbalclubs, scholen. Meestal word ik dan gebeld met: Ik heb van die en die gehoord dat ik Aadje van Oord moest bellen. 
En als ze dan zien dat je een eerlijke prijs hebt, er álles voor doet, dat ze me ook op zaterdagavond kunnen bellen als er een probleem is, want ze hebben allemaal mijn 06-nummer, wordt het vanzelf groter. En ik ben ook zo’n beetje de enige in Rotterdam die dat zo doet. Daar moet ik wel in alle eerlijkheid bij zeggen dat ik heel veel te danken heb aan mijn medewerkers. We hebben al járen een vaste groep. Ook dat wordt door klanten gewaardeerd.’

Electrostore is er voor iedereen…
‘Zeker! Ik plaats nooit iemand in een hokje. We verkopen wasautomaten van 1.200 euro, maar we hebben ze ook van 300. Voor iedere portemonnee. Bovendien zijn er ook genoeg mensen die zuinig zijn voor een wasautomaat, maar net zo makkelijk staan te kijken bij die tv van 4.000 euro.’

Hoe gaan jullie om met de verschuiving naar online?
‘Je mag best weten, toen de eerste lockdown kwam, heb ik in één weekend, samen met mijn reclameman, die webwinkel uit de grond gestampt. Dag en nacht bezig geweest om er 141 artikelen op te zetten. Nu staan er natuurlijk veel meer op. Maar nog steeds geldt: die webwinkel is belangrijk, maar ondersteunend aan de stenen winkel. Wij hebben het liefst dat ze lekker naar de zaak komen. Bakkie erbij, gezellig, een soort praathuis op Rotterdam-Zuid.’

Druk?
‘Ik heb in de hoogtijdagen zes winkels gehad. Zat ik de hele dag in de auto, met rode vlekken in m’n nek. Dat vind ik niks. Ik vind het fijn om gewoon één plek te hebben, daar voel ik me het lekkerste bij. Bovendien ben ik vader van twee dochters, ik ben opa. Het mooiste is als ze later zeggen: Pa is er altijd voor ons geweest. Ik bedoel… ik hoop dat ze dat zeggen.’

Was het allemaal de moeite waard?
‘Niet al die 33 jaar waren topjaren. Er zaten genoeg klotenjaren tussen. Dus ik ben er ook nooit miljonair van geworden. Dat gaat ook niet meer gebeuren, denk ik. Maar we hebben het hartstikke goed met elkaar! Dat is wat voor mij het zwaarste telt.’ 

Een van je schoonzoons komt uit Oekraïne…
‘Op z’n twaalfde is hij hierheen gekomen, Met z’n moeder en z’n broer. Mensen met een geweldige mentaliteit, die zichzelf omhoog hebben gewerkt tot wat ze nu zijn. In maart is hij ’s nachts, samen met z’n broer, zijn zieke omaatje gaan halen. Uren aan de grens met Hongarije gestaan met alle taferelen van dien. Dat zijn toch emoties die zo’n oorlog ineens heel dichtbij brengen.’