WK Beachvolleybal: ‘Rotterdammers, kom kijken!’

Stel je eens voor. Je bent de beste beachvolleybalster die Nederland ooit heeft gekend. Negen nationale titels zijn er het bewijs van. Maar je dankt die status nog meer aan je mondiale prestaties. Vier zilveren en één bronzen medaille op het EK. Een World Cup-zege. Drie deelnames aan de Olympische Spelen. En, misschien wel de meest opmerkelijke prestatie: acht WK-deelnames. Dat laatste zegt veel over de duur van je carrière, als je bedenkt dat een WK maar eens in de twee jaar wordt gespeeld.

Stel: jij bent dat beachvolleybalfenomeen. Je leeft en ademt de sport in alle vezels van je lijf. En stel dat je net besloten hebt te stoppen. Dat had je al eerder, maar toch draaide je tot twee keer toe je beslissing terug. Wat zou jij dan doen als het WK eindelijk eens in eigen land wordt gespeeld? Onder meer in Rotterdam, de stad waar je woont en je hart aan hebt verpand?  

Wat je dan doet? Het antwoord is niet aan ons, maar aan Rebekka Kadijk. De vrouw om wie dit gaat. En zij is degene die nu in de lach schiet. ‘Als je de feiten zo presenteert, dan lijkt het bijna raar dat ik niet meedoe. Hoe mooi het ook klinkt zoals je het voorspiegelt, aan de werkelijkheid kleeft een ander gevoel.’

'Ik heb even overwogen zelf mee te doen, want ik  zie in hoe uniek dit is'

Het interview speelt zich af bij de Zevenhuizerplas, waar Rebekka en haar man Richard de Kogel dicht bij wonen. Hij is hier, bij de zandveldjes van Beach Club Rotterdam, dagelijks te vinden. Hij traint er jeugd, ondernemers, talenten en gearriveerde toppers. Enkele jaren geleden was hij een van de oprichters van de club en mede-initiator van de komst van de zandvelden. ‘Het is zijn grote passie, hij is hier bijna altijd te vinden’, zegt Rebekka Kadijk. Zelf komt ze er minder. Vandaag voor een interview en een uurtje training, maar op een andere dag hoeven we haar hier deze week niet meer te verwachten. Ondanks dat haar energieniveau tijdens het interview en de training hoog ligt. De passie is aanwezig, verbaal en non-verbaal. ‘Dus vraag je je nu opnieuw af waarom ik me niet nog een keer kan en wil opladen. Ik heb het even overwogen, want ik zie in hoe uniek dit is. Maar ik wist het vrij snel zeker. Mijn tijd als topsporter is geweest.’ 

Bewustwording

Dat denkt ze ook in 2008, als ze na de Olympische Spelen besluit te stoppen. Maar dat valt zwaar, ook na de geboorte van haar zoon Danilo. ‘Een zwart gat wil ik het niet noemen, maar ik had wel moeite mijn draai te vinden in het normale leven. Ik was gewend om 25 uur per week te trainen. Ik genoot van het afzien. Ik werd snel zwanger na de Olympische Spelen en kon niet goed aftrainen. Na de bevalling vond ik het lastig. Ik miste het topsportleven. Toen liet ik me verleiden tot nog een WK-deelname in 2011 en, na de geboorte van Milou in 2012, tot nog een WK in 2013. Die laatste twee WK’s hebben me geholpen bij de bewustwording dat het over was. Gedurende zes WK’s had ik er alles uitgehaald, maar bij die laatste twee had ik eigenlijk niks te zoeken. Tactisch kon ik nog mee, maar fysiek was ik niet meer zoals eerder. Mijn rentrees waren belangrijk om de stap van topsport naar een maatschappelijk bestaan ook geestelijk te kunnen zetten.’

Dat zij, de ultra-fanatieke Rebekka Kadijk, nu “nee” kan zeggen tegen een WK in eigen land, voelt ergens wel als een overwinning. Fysiek voelt ze zich op het moment “een dweil”, want ze sport amper. Een keer hardlopen in de week, of zoals vandaag beachvolleyballen. Meer doet ze niet. Maar als ze echt had gewild, had ze zich nog kunnen klaarstomen. Vlak voor het toernooi wordt ze 36 jaar. Een leeftijd dat ze er fysiek nog toe in staat zou moeten zijn. Het is duidelijk. Ze wilde niet graag genoeg. Het is mooi geweest, na een topsportcarrière van pakweg twintig jaar. Het is voor haar tijd om zich op een andere manier aan de sport te committeren. Daarom was ze meteen enthousiast toen ze als ambassadeur van speelstad Rotterdam werd gevraagd. ‘Dat vind ik een eer’, zegt ze. ‘En ik vind het ontzettend leuk om mensen over de sport te informeren. Ik ben gastvrouw, zal actief mee doen bij bedrijvenclinics en de pers kan contact met me opnemen wanneer ze bijvoorbeeld spelersinfo wensen.’

Ze kijkt ernaar uit. De locatie bij het ss Rotterdam is uniek. ‘Alleen dat is al de moeite waard om een dagje te komen kijken… Waar vind je zo’n sportdecor? En los daarvan: we hebben het hier over de beste spelers en speelsters ter wereld, die naar onze stad komen. Met een sport die bij de Olympische Spelen meerdere malen tot meest kijkenswaardig is gekozen. Beachvolleybal biedt sensatie, maar ook tactisch spel op wereldniveau. Ik raad iedereen aan om te komen kijken. Hoe vaak maak je dit mee? Dit moet je willen zien!’

Evenementen als deze, maar ook kleinschaliger, hebben haar passie. Daarom past haar huidige baan bij Golazo Sports (organisator van de NN Marathon Rotterdam en diverse andere loopevenementen) zo goed bij haar. Ze is er vier dagen in de week projectmanager. ‘Elk evenement is bijzonder en anders. Er zijn altijd ad hoc zaken op te lossen en er is altijd een gezonde dosis stress. Daar gedij ik als persoon goed bij.’

Neemt het, in beperkte mate, de rol van het topsportleven in zoals ze ooit had? ‘Nee, dat niet. Dat vroeg fysiek en geestelijk zoveel. Ik genoot van dat leven. Veel topsporters leven toe naar een eindtoernooi. Ik deed dat natuurlijk ook, maar dat was niet de enige drijfveer. Ik had zo’n trainingsplezier dat ik me na zo’n toernooi nooit mentaal hoefde op te laden om weer te gaan trainen. Dat intense gevoel, waarbij ik geniet van het afzien, is er nu niet meer. Ik haal mijn plezier nu uit een leuke baan, twee fantastische kinderen en mijn vriend. Die omschakeling heeft me wat jaren gekost, maar het is me gelukt. Ik ben een druk en energiek persoon, maar heb in alle hectiek van het heden toch m’n rust gevonden.’

Tekst: Bas Pronk
Fotografie: Jeffrey de Regt     

Het WK Beachvolleybal

Rotterdam is naast Den Haag, Amsterdam en Apeldoorn een van de vier speelsteden van het WK Beach Volleybal (26 juni – 5 juli). Alle beachstadions worden op unieke locaties opgebouwd. In Amsterdam wordt er gespeeld op de Dam, in Apeldoorn bij het Marktplein, in Den Haag bij de Hofvijver en in Rotterdam bij het ss Rotterdam. Tot en met de kwartfinale wordt er in alle stadions gespeeld. De ontknoping van WK speelt zich vanaf de halve finale af in Den Haag.

Tijdens en voorafgaand aan het WK wordt steeds de koppeling gemaakt naar de breedtesport en het maatschappelijke circuit. Zo worden scholen, lokale autoriteiten, clubs en organisaties met maatschappelijke waarde bij het WK betrokken. Kaarten zijn verkrijgbaar via wkbeachvolleybal2015.nl/tickets