‘Ik zeg het gewoon zoals het is!’

Aardig centje

‘Ja, het is inderdaad best een aardig centje dat ik voor Trust kreeg… Maar dat is allemaal relatief hoor. Ik ken er genoeg die mij weer als een sulletje zien. Bovendien is het geleidelijk gegaan en ben ik er nooit van in de war geweest! Dat heb ik best wel vaak gezien, mensen die het niet goed kunnen handelen, die juist door dat geld in een isolement terecht komen.’

Lieve vader

‘Mijn zoon wilde niet verder met Trust. Daar had ik natuurlijk wel op gehoopt… Maar hij zei op een gegeven moment eerlijk: Pa, dit is ‘m niet joh! Ja, dat zal voor hem ook moeilijk zijn geweest. Maar hij wilde het liever vanuit z’n eigen kracht doen. Dat moet je dan ook accepteren. Nu werkt hij in de social media. Helemaal happy met wat hij doet. Dat was waarschijnlijk niet gelukt als we het bij Trust geforceerd hadden… Daar moet ik ook eerlijk over zijn. En ik ben wel een lieve vader, maar niet makkelijk. Hoezo? Nou ja, ik heb m’n eigen visie. En ik ben redelijk dominant… Ik sluit niet uit dat dat ook een rol heeft gespeeld.’

Dochter

‘Maar goed, ik ben nu blij met hoe het is gelopen. Ook met m’n dochter. Zij is infuencer op social media. Bekend in de modewereld. Pas kwamen er in een restaurant twee jonge meisjes op me af. Dus ik stond op scherp. Maar ze vroegen: U bent toch de vader van Lizzy Perridon? Mooi hè?! De volgende generatie is aan de beurt. En ik ben blij als ik ze nog een beetje kan coachen. Op zakelijk gebied dan. Privé ligt misschien minder voor de hand haha…’

Gaat om de poen 

‘Die beslissing van mijn zoon betekende voor mij wel een nieuwe afweging. Ik voel me nog scherp, maar die veranderingen gaan allemaal zó snel. Voor je het weet, word je zielig in je eigen bedrijf. En nu kon ik er in een goede periode uit. Ik heb het verkocht aan een private equity. Nee, dat was geen gezellig proces. Zo’n partij is nou niet de meest… Hoe moet ik dat zeggen…? Het gaat ze natuurlijk gewoon om de poen. Om het onderste uit de kan.’

Meneer Dreesmann 

‘Maar ik was m’n kindje aan het verkopen… Best moeilijk… Aan de andere kant: je kunt beter goed verkopen dan naar de kloten gaan. Tien miljoen euro nettowinst per jaar? Dat weet ik niet zo precies. Het is wel een aardig winkeltje. Maar dat had meneer Breukhoven ook. En meneer Dreesmann. Je kunt gewoon niet in de toekomst kijken.’

Adelaar

‘Ik heb er veel met m’n meisje over gepraat. En met m’n directeur. Zij gaven me wel een paar duwtjes in de rug. Maar zo’n beslissing neem ik uiteindelijk zelf. Eenden vliegen in een koppel en aan adelaar vliegt alleen. Ik ben een adelaar. Doe graag dingen alleen.’

Gewoon lui 

‘Een van mijn kwaliteiten is dat ik kan delegeren. Ik ben zelf gewoon lui. Dan móet je wel. Bovendien ben ik onderweg best veel dingen tegen-gekomen die ik niet kan. Die heb ik heel snel aan anderen gegeven. Ik was ook echt niet elke dag meer om acht uur op de zaak, maar toch heeft die verkoop me wel een fijne rust gebracht. M’n meisje is er ook blij mee… En het heeft mijn leven verbreed. Je gaat zien dat er meer is dan het ontwikkelen van een toetsenbordje, een muis en een speakertje. Ook gaaf hoor, als je ergens in een straatje in Moskou loopt en onverwacht je eigen handel ziet liggen. Dan kijk je als koopman opeens in de spiegel van je eigen ziel en zaligheid… Maar nu verdiep ik me bijvoorbeeld ook in kunst en antiek. Prachtig!’

Geen pauzes

‘Ik heb in het bedrijf altijd duidelijk kunnen uitleggen wat de strategie was. Ik denk dat iedereen wel aardig wist wat hij of zij moest doen. En het heeft ook wel geholpen dat ik een beetje neurotisch ben. Ik wil gewoon dat het goed gaat, dat mensen die voor me werken elke ochtend hun bureau willen opvreten. Commitment! In het begin hadden we ook nooit pauzes haha. Maar ik zeg er wel eerlijk bij dat het geen rechte lijn naar boven is geweest. Ik heb echt wel momenten gehad dat ik het ook even niet meer wist.’

Respect voor Aboutaleb 

‘Ik vind dat Rotterdam het de laatste tien jaar geweldig doet. Vroeger waren we echt de underdog. Nu allang niet meer. En er wordt goed bestuurd. Ik ben twee keer een dag op stap geweest met burgemeester Aboutaleb. Dan zie je wel een man die zich profileert, die respect uitstraalt. En hij verbindt de mensen in de stad. Dat is ook goed, want al die mensen van buitenaf, die gaan echt niet meer weg…’

Eenzame ouderen 

‘Ja, dat voel ik wel als een soort verplichting, om iets goeds te doen voor die stad. Op mijn manier, ik ben ook weer geen familie Van der Vorm. Met onze Foundation doen we dingen voor de eenzame ouderen van Rotterdam. Met de kerst hadden we Lee Towers nog, op het ss Rotterdam. 150 ouderen. Prachtig! Morgenavond ga ik eten met zes eenzame ouderen. Allemaal fans van Goede Tijden, Slechte Tijden. Dus ik heb Eric en Caroline Vogel uitgenodigd, die in die serie Ludo en Janine spelen. Dat vind ik echt geweldig! Die oudere mensen vertellen trouwens zelf ook geweldige verhalen. Dat is de generatie die Rotterdam na de oorlog weer op de kaart heeft gezet. De volgende stap is dat we willen proberen om de ouderen en de jongeren van de stad een beetje bij elkaar te krijgen. Dat jongeren weten dat er ouderen zijn. En andersom natuurlijk.’ 

Iets bijzonders 

‘Ik zou best wel wat meer mét de stad willen doen. Maar dat blijkt best wel moeilijk. Ik had bijvoorbeeld graag de Hofbogen willen kopen, het langste monument van Nederland. Daar heb ik een heel plan op laten schrijven. Om er écht iets bijzonders van te maken. Maar het is van een paar woningcorporaties. En die gaan dan blijkbaar toch voor de hoogste bieder… Ja, je wilt toch iets nalaten. Uiteindelijk is het leuk als er later een of ander straatje naar je wordt vernoemd. Ik zal hier in elk geval altijd blijven. Ik heb een mooi graf gekocht. In Hillegersberg, bij de kerk. Daar ligt mijn vader ook…’

Familie

‘Ja, m’n vader was wel trots op me… Ik vind het heel erg dat ik ‘m niet meer heb… Twaalf jaar alweer… Hij kwam op de Kleiweg met z’n fietsband in de tramrails… Met z’n hoofd op de straat… Ja, heel erg… Je ouders zijn toch je voorbeeld…’ ‘Ik heb nog twee broers en een zusje. Dat vind ik fijn, dat het goed gaat, dat je elkaar alles gunt. Je kunt wel wat hebben, maar als je het niet kan delen, heb je er ook niks aan.’

Witte jurken 

‘In het begin was mijn vader ook zakelijk gezien mijn back-up. Maar ik heb het uiteindelijk toch zelf gedaan. Zat ik op m’n 21e in het vliegtuig naar Hong Kong. Met een joystick en een idee om die daar nét iets anders te

laten maken. Daar hebben we er toen 500.000 van verkocht. Ik vloog via Dubai, achterin het vliegtuig tussen allemaal witte jurken. Iedereen rookte zich helemaal suf. Wat was dat vies! En die gasten mochten thuis nog niet drinken, dus die gooiden zich helemaal vol in dat vliegtuig.’ 

Formulieren 

‘Dat was toen allemaal wel spannend! Ook een beetje de bravoure die bij die leeftijd hoort. We hadden dat allemaal nog nooit gedaan. Moest ik een letter of credit maken. Dus ik naar de Nederlandsche Middenstandsbank. Ging die man daar achter de typemachine zitten. Ik ernaast. Hele stapels formulieren. Nee, dat was niet zo makkelijk. Maar ook zó leuk!’

Trouwen 

‘In juni ga ik trouwen. Op de dag van de Liefde. Met m’n jeugdliefde. We hadden vroeger een soort van brommerverkering. Ik had een Zündapp… Maar ja, ik ging studeren in Montreux en zij ging voor Club Med werken. In mijn beleving is het zo vanzelf afgelopen, maar zij zegt dat ze wegliep omdat ik met een ander meisje had gezoend…’

Milder 

‘Ze ziet er nog steeds fantastisch uit. En we hebben het echt heel gezellig. Ze is opgegroeid in Rotterdam, heeft bij vrienden van mij in de klas gezeten. Dat voelt allemaal heel vertrouwd. Zij heeft drie kinderen, ik twee. Met de Kerst zijn we nog met z’n allen wezen cruisen. Dat gaat heel leuk eigenlijk. Ik ben ook wel wat milder geworden hoor, in de loop der jaren. Maar je moet toch nog wel héél veel van me houden om met mij te willen trouwen…’

Luidruchtig 

‘Ja, ik kan ook luidruchtig zijn… En ik naai de boel soms graag een beetje op. Het moet niet saai worden! Ik zeg het gewoon zoals het is, terwijl heel veel anderen dat niet kunnen of durven. Ik heb ook heel vaak m’n excuses moeten aanbieden… Dat is wel een rode draad door m’n leven heen haha… Nou ja, ik ken leukere dingen om te doen, maar ik kan het ook wel ronduit toegeven als ik fout ben geweest.’

Vrouw uit Rusland 

‘Ik heb een aantal vrienden nog van school. De havo op het Laurens College. Een van hen was mijn CEO bij Trust.  Dat zijn jongens, daar ben ik al 40 jaar mee, kan ik mee lezen en schrijven. En dat is ook zo leuk met m’n meissie. Die kent dat allemaal. Dus dat gaat toch makkelijker dan met een jongere vriendin uit Rusland… Nee joh, dat is niks voor mij, maar je ziet het om je heen wel gebeuren. Want lelijke rijke mannen bestaan niet…’ 

Knappe gozer 

‘Een van mijn vrienden zei laatst tegen me: Je bent een narcist. Dus ik dat helemaal nakijken… Ja, misschien ben ik dat wel… Ik vind het niet zo’n leuk woord, maar ik heb wel een paar van die trekjes… Als je dat van jezelf weet, kan je er ook wel weer wat aan doen. Dan kijk ik in de spiegel en denk ik: wel een knappe gozer, maar dat heb je nou even niet heel slim aangepakt, Miesie!’