‘Ik durf alles te zeggen’

Petra is sinds 2012 zijn vaste contactpersoon namens Van Lanschot in Rotterdam. ‘Samen met m’n collega Jeroen Goederaad, die business advisor is. Hij had het eerste contact, het ging om een zakelijke financiering.’
Peter: ‘Ik was niet zo tevreden over m’n toenmalige bank én ik kreeg een goed voorstel met prima condities. Dus heb ik het gedaan. Sindsdien vraag ik Jeroen geregeld over m’n schouder mee te kijken. Bijvoorbeeld bij een geplande investering.’
De manier van werken beviel hem, dus hevelde Peter van lieverlee steeds meer over naar Van Lanschot. ‘We doen daar nu het volledige pakket. Ook privé. Dat ging eigenlijk heel natuurlijk, zonder pushen van hun kant.’ Zo deed Petra haar intrede.

Van Lanschot mag dan al 280 jaar de bank zijn van vermogende particulieren, Bonn & Mees is met zijn 130 jaar ook geen jonkie meer. Het bedrijf is met zijn drijvende bokken een bekende verschijning in Rotterdam. Die Matadors worden door heel Europa ingezet. Peter is de vierde generatie, sinds 1995 eigenaar. Hij bezit alle aandelen, maar de familie is nog nauw betrokken bij het bedrijf.
Petra: ‘In het contact dat je als private banker hebt met de ondernemer, gaat het vaak over vertrouwensvragen. Je kunt dit werk alleen doen als het persoonlijk klikt.’
Peter: ‘Daar begint het mee, ja. Ook als jij er niet bij zou zitten, was ik net zo positief als nu. De relatie is open. Daardoor durf ik ook alles te zeggen. Als ik plannen heb, ook al zijn het nog maar wilde ideeën, dan durf ik die rustig te spuien. Is het heel stom, dan krijg ik dat ook te horen: waar begin je aan? Moet je niet doen!’
Petra, lachend: ‘Wat nog niet wil zeggen dat hij altijd luistert…’
Peter: ‘Daar ben ik ondernemer voor, hè. Ondernemers zijn nu eenmaal een beetje eigenwijs.’
Petra: ‘Het gaat er dan om de gevolgen, vooral op langere termijn en voor je privésituatie, duidelijk te maken. Ondernemers zijn vaak heel druk met hun bedrijf, maar de familie is ook belangrijk. Wij werken op het snijvlak van die twee. Vaak adviseer je de hele familie.’

Peter: ‘Als jij een opmerking maakt of een vraag stelt, zijn we meteen scherp. Van jou kwam, ongeveer twee jaar terug, ook de vraag: waar wil je over tien jaar staan? Dat heeft me wel aan het denken gezet. Daar dacht ik nooit over na. Nu vind ik: het belangrijkste is dat het bedrijf lekker door kan blijven gaan, of ik er nou wel of niet in zit en of mijn kinderen er straks wel of niet mee doorgaan.’
Petra: ‘Je hebt alles goed voor elkaar, hebt er ook hard voor gewerkt… Zorg dan wel dat alles afgedekt is. Wat gebeurt er als Peter morgen tegen een boom rijdt? Mensen willen daar vaak niet over nadenken. Zeker niet als ze succesvol aan het ondernemen zijn. Dan lijken het maar bijzaken.’
Peter: ‘Totdat je voor een voldongen feit staat. Toen mijn vader onverwacht overleed, was ik al negen jaar eigenaar, maar toch bleef ik nog met honderdduizend vragen zitten.’

Petra: ‘Je leeft en groeit mee met een ondernemer en zijn bedrijf. Het is mooi om mee te gaan in zijn of haar passie. Een afspraak hoeft niet uit te draaien op business. Finan­ciële vraagstukken zijn van alle tijden en de oplossingen ervoor hebben we allemaal in huis. Belangrijker is dat je de ondernemer strategisch en over een langere periode helpt. Op een manier die helemaal bij hem past. Dat vinden we vanzelfsprekend.’
Peter: ‘Ik wil nog lang niet stoppen. Ben nog maar net 51. Als ik op social media zie dat andere ondernemers weer eens op de golfbaan staan, denk ik: hoe doen ze dat? Ik heb het daar veel te druk voor, leg de lat nog steeds hoog. Het klantencontact vind ik het allerleukste. Daarom ben ik alweer negen jaar salesmanager. Ik heb gewoon een baas boven me aangesteld. Die me vertelt: jij gaat dan en dan naar die beurs en je moet nodig die klant eens bezoeken. Heerlijk!’