Het Kasteel van Sparta

‘Als jongetje van acht kreeg ik hier mijn eerste seizoenkaart. Aan de lange zijde, voor de oude eretribune. Eijkenbroek, Kristensen, Klijnjan en later Valke en Van Gaal, dat waren mijn jeugdhelden.  En ik honkbalde bij Sparta. Op het hoogste niveau hoor! De club is altijd bij me gebleven, waar ik ook op de wereld zat.‘

Dít wil ik niet

‘Ik kom uit een arbeidersgezin. Mijn vader werkte bij Molyn, de verffabriek. 45 jaar gedaan. Hij is nu 84, mijn moeder 80. We zaten middenin de wederopbouw en hadden soms te weinig geld. Wegkruipen voor de huisbaas als hij de huur kwam ophalen, dat werk. Maar een heel warm nest, ik ben m’n ouders enorm dankbaar. Zij hebben me gevormd. Mijn vader liet me ooit zes weken vakantiewerk doen bij Molyn. Veertien jaar was ik, maar ik wist gelijk: dít wil ik niet, een leven tussen die muren van zo’n fabriek.’

De lts? Dat kon een probleem worden…

‘Ik leerde heel makkelijk, maar was op school een beetje lui. Ik ben in die tijd weleens getest. Zelfs de lts kon een probleem worden. Het is pas gaan lopen rond mijn twintigste. Toen ging ik bij de PTT in de automatisering. Men zei er daar wel bij: “Jammer dat je net te laat bent, want de grote ICT-golf is nu wel geweest.” Dat was in 1977! Ik ben me suf gaan studeren op mijn vakgebied. Nog geen acht jaar later zat ik in de directie van de Rijksmunt. Daar maken ze ons geld en de koninklijke onderscheidingen. In die periode werd ik weer getest. Academisch++ was de uitkomst. Zeg jij het dan maar!’

Bill Gates en Steve Jobs

‘Uiteindelijk zocht ik uitdagingen, het buitenland, ik wilde geld verdienen. Na een paar mooie jaren bij het Rekencentrum van de gemeente Rotterdam, begon ik in 1990 m’n eerste bedrijf. Samen met een vriend. Ik kwam ook in de gebruikersorganisatie van Hewlett Packard terecht. Een belangenorganisatie voor ruim 100.000 bedrijven. Uiteindelijk werd ik daar wereldwijd chairman of the board.' 

‘Ze zeiden: “de grote ICT-golf is nu wel geweest”. Dat was in 1977!’

Iedereen kent Bill Gates en Steve Jobs, maar in die tijd kenden zij mij ook. Overigens niet dat je zegt “wat een boeiende man”, die Bill Gates. Meer iemand die fantastische mensen om zich heen verzamelde en heel veel geluk heeft gehad. Steve Jobs vond ik wel briljant. Als mens wel een beetje nors, maar toen hij ontdooide, heb ik een paar mooie gesprekken met hem mogen voeren.’

Liefde in de sabbatical

‘Ik heb prachtig werk mogen doen en veel geld verdiend. Maar ergens op de wereld, in het zoveelste hotel, wil je toch gewoon een keer naar huis. Ik was toen bijna 40, en nam een sabbatical van een jaar om na te denken wat ik nou écht wilde. Toen heb ik Anneke ontmoet. Anneke Addicks, een top-psychologe. Zij zorgde voor de grote ommekeer. Ik switchte van informatietechnologie naar psychologie. Nooit een seconde spijt van gehad.’

Echt van slag

‘L&D Support was van Anneke. Zij heeft het basis-instrument ontwikkeld. Dat meet onder meer  gedrag, stabiliteit en competenties. Dus geen testen hè! Meten! Toch keek ik er, vanuit mijn test-ervaringen uit het verleden, eerst zeer sceptisch naar. Maar ik ben echt van slag geweest van het haarscherpe resultaat van mijn eigen meting. Zowel positief als negatief. En van Anneke zelf raakte ik ook van slag. Uiteindelijk besloten we er samen een echt bedrijf van te maken. En we zijn getrouwd.’

Matchen van mensen en strategie

‘Ik zag meteen de enorme winstpotentie voor bedrijven die er gebruik van gingen maken. Ik kan in één plaatje laten zien hoe je in een bedrijf je menselijke kapitaal kan matchen met je visie en strategie. En aangeven wat er gedaan moet worden. Denk aan grootschalige opleidings- of verandertrajecten. En als we dan later nog een keer meten, kan je zien wat het heeft opgeleverd. We kunnen er bij mensen uit halen wat erin zit. En helpen bij het aanstellen van de juiste mensen. Elke fout in de werving en selectie kost gemiddeld 40.000 euro. Ondernemers realiseren zich dat niet of nauwelijks.’

Expansie

‘Later kwam de sector sociale zekerheid erbij; het meten van de mogelijkheden van mensen om weer aan het werk te komen. Daarna het onderwijs, het hbo en universiteiten. Is het niet handig om eerst je talenten in kaart te brengen en dan een studie te kiezen? Vanuit de sociale zekerheid gingen we  internationaal. Eerst een eigen vestiging in Duitsland, daar draaien we nu in jobcenters van 150 steden en zijn we aanzienlijk groter dan in Nederland. Later nog in meer landen.’

Het grote verdriet

‘Anneke is in 2013 overleden. Na een slopend ziekteproces. Zware tijd. 24 uur per dag word je ermee geconfronteerd. En ik stond aan het hoofd van het bedrijf. Internationale expansie, we waren net begonnen in Amerika. Dan moet je daar zelf ook weer heen natuurlijk. Ik heb toen heel bewust voor Anneke gekozen. Maar zelfs dán blijft het passen en meten. Mijn dochter Jonne heeft ongelofelijk veel opgevangen, maar op veel momenten moet je er wel gewoon zijn. Dat heeft vijf jaar geduurd. En als het nog tien jaar had geduurd, had ik het nog tien jaar gedaan. ‘

Dan zit je daar…

‘Ja, en dan is het afgelopen. Dan zit je daar, met je huis in de zon, met je centen op de bank en je zogenaamd fantastische carrière. Dat stelt dan weinig voor hoor! Niets eigenlijk.'

'En je woont ook nog eens in Nederland. Dat wil ik ook meegeven aan collega-ondernemers. Ik heb me veel te laat gerealiseerd dat er iets is als erfrechtbelasting. Als één van de twee dood gaat, moet je gewoon betalen. Je erft de helft van waar je al belasting over hebt betaald en daarover moet je dan 20% over afdragen! Alles wat je opgebouwd hebt, wordt opgeteld, ook de theoretische waarde van je bedrijf. Uitstel van betaling is nauwelijks mogelijk. Ik had de eerste brief van de belastingdienst al vier dagen voor de begrafenis in de bus. Dat begint dan gelijk met “aan de erven van”. Welke idioot verzint zoiets?’

Zelfmoord van broer als omslag

‘Mijn enige broer had last van depressies. Op een dag kwam hij niet thuis. Dat was in 2008. Ik natuurlijk naar mijn schoonzus. Die slopende onzekerheid. Maar toen kwam er iemand die z’n auto had gevonden, met de sleutels er nog in en zijn slippers aan de waterkant. Ja, dan kan je de rest zelf wel invullen. En dan naar mijn ouders  om het te gaan vertellen. Alles wat ik in mijn werkend leven heb gedaan, was daarmee vergeleken een kleinigheidje.

In die periode kocht ik ook mijn eerste pand op Curaçao. Ik was toch te veel bezig met nieuwe landen, de volgende klus, met volgend jaar. Maar toen wilde ik niets meer uitstellen. ‘

Reflectiemomenten

‘Als ik nu mensen coach, zeg ik vaak: “Zet nou één moment per jaar in je agenda dat je gewoon gaat zitten en eerlijk in de spiegel van jouw leven kijkt. Wat wil ik? Waar ben ik? Doe ik wat ik graag wil? Hoe zit het met mijn relatie? Geniet ik wel genoeg?” Dat soort vragen. Dat doe ik zelf ook nog steeds. Maar toen niet, tot mijn 40e. Ik liet me meeslepen in een heel interessante wereld. Dat was toen voor mij blijkbaar belangrijker dan mijn eerste twee huwelijken. Ja, achteraf gezien heb ik er toen in mijn privéleven wel een puinhoop van gemaakt.’

Knotsknetterverliefd

Die fout heb ik met Anneke niet meer gemaakt. En nu met mijn nieuwe vriendin Tanya is het weer fantastisch. Geweldige vrouw. Een eigen carrière opgebouwd. We hebben een toprelatie. Dat had ik echt nooit meer verwacht. Niet dat ik celibatair wilde gaan leven, maar knotsknetterverliefd, ver na m’n vijftigste…’

TEKST: FRANK VIJG
FOTOGRAFIE: FERDY COLLEWIJN

L&D Relatiemodel

'Uniek in de wereld. Ik heb er tien jaar aan gewerkt. Nu brengen we het op de markt. De reacties van klanten zijn geweldig. Als je een apparaat koopt, zit daar een gebruiksaanwijzing bij. Maar nou komt er een nieuwe collega, die gaat samenwerken met mensen die allemaal verschillend zijn. Daar zit geen handleiding bij. Die maken wij nu, in de vorm van een rapportage, die over twee mensen gaat. De relatie in kaart gebracht. Waar versterk je elkaar, waar compenseer je elkaars zwakke punten, hoe presteert iemand optimaal, waar moet ik rekening mee houden? Dat in beeld brengen is ook enorm fascinerend!'

Vluchtelingen en L&D Support

"Uit macro-economische studies blijkt dat Europa over tien tot twintig jaar waarschijnlijk tien tot vijftien miljoen academici te weinig heeft. Nu komen er zo maar ruim een miljoen mensen binnen, velen daarvan met geweldige opleidingen. Op termijn is het economisch misschien wel een geniale zet van mevrouw Merkel om ze welkom te heten. Het is echt niet zo dat ik, als het eerste bootje aankomt, gelijk aan de handel denk. Maar toen ik me de enorme impact ging realiseren, was wel de vraag "wat kunnen wij doen, als bedrijf?"' 

'Bovendien: voor mij is een mens een mens. Wij kunnen de talenten van de vluchtelingen in kaart brengen, maar ook hoe ze er als mens in staan: hoe stabiel zijn ze, hoe hebben ze die oorlog verwerkt? We gaan zo in Duitsland mogelijk met tienduizenden vluchtelingen aan de slag, misschien nog wel veel meer. En er is zeer serieuze belangstelling uit andere Europese landen en Turkije.'