Houtje bijten op composiet

Bij alle succescijfers van Rotterdam als containerhaven beseffen we nauwelijks dat we miljoenen dozen met lucht de zee opsturen. In de haven komt meer binnen dan eruit gaat, naar zee althans. In arren moede vullen we de containers die terugvaren naar het Verre Oosten met oud papier dat dan in China wordt gerecycled, terwijl we dat ook zelf hadden kunnen doen. Wie braaf zijn oude kranten en lege enveloppen naar de papierbak brengt, bedenkt niet dat zijn gedropte stapeltje nog een lange reis voor de boeg heeft.

Containerschepen worden groter en groter,  met motoren die toch zuiniger zijn en minder uitlaatgassen produceren, ook al omdat ze langzamer varen. Maar ja, als ze zo veel lege bakken vervoeren, blijft de bijdrage van reders aan vermindering van CO₂-uitstoot gering. De oplossing is simpel, maar heeft  buitengewoon veel voeten in de aarde, of zeg maar handen in de zee. De Rotterdamse ondernemer René Giesbers heeft de Cargoshell uitgevonden. Dat is een inklapbare container van composiet, een vezelversterkte kunststof die zo sterk is als het staal waar containers nu van worden gemaakt. Het ding heeft dezelfde afmetingen, inkepingen en aanhechtingspunten als de bestaande bakken, dus mislopen op standaardisering kan eigenlijk niet. Het in- of uitklappen duurt slechts vijftien seconden. Stel u voor, een mammoet meert volgeladen aan bij de nieuwe Tweede Maasvlakte. Eenmaal gelost hoeven de lege containers niet over de Betuwelijn inlands oostwaarts (een vergeten maar belangrijke reden om die zorgenlijn aan te leggen!), maar gaan ze tijdelijk in de opslag van diezelfde Maasvlakte, die nog maar voor dertig procent operabel is. We wachten fijntjes tot er nog een stuk of twintig mammoeten vol handelswaar zijn afgeladen en dan pas sturen we één zo’n joekel  terug met geplette dozen. Wat dat niet aan besparing oplevert, aan klimaatverbetering zelfs.  

As simple as that, maar ook al beheerst maar een handjevol reders de oceanen, het is kennelijk toch razend ingewikkeld om de uitvinding geaccepteerd te krijgen. Lucas Bolsius stak al de loftrompet, maar wie kent hem nog, wie weet dat de burgemeester van Amersfoort ooit wethouder in Rotterdam was? De gekende hoogleraar Bart Kuipers, haveneconoom van de Erasmus Universiteit met korte lijntjes naar ons Havenbedrijf en de internationale, maritieme handelswereld, laat geen gelegenheid voorbijgaan om te lobbyen voor de Cargoshell, maar ondertussen duurt het maar. In het persbericht bij de presentatie van de uitvinding omschreef het ANP het ooit zo: ‘Het is nu aan de industrie, de overheid en financiële partijen om de stap te maken van de initiële plan- en ontwikkelfase naar productie op grote schaal.’ Dat is formele taal. Als het mondeling was uitgesproken, zou ik hebben gezegd: ‘Praat niet zo met zand in je mond.’

Er wordt aan gewerkt, meer kan ik niet zeggen. En dat het duurt en duurt is eigenlijk ook wel logisch. Wereldwijde acceptatie gaat over veel bureaucratische schijven. We hebben het hier wel  over DE CONTAINER, een uitvinding die volgens de genoemde professor Kuipers meer heeft gedaan voor de groei van de wereldhandel dan alle handelsakkoorden in de afgelopen vijftig jaar.