Column Rob Jacobs: Record
18-05-15
Ik zou een hele column kunnen vullen met mijn mening over de situatie rondom Fred Rutten en Martin van Geel. Ik zou alinea’s lang kunnen klagen over het spel van Colin Kazim-Richards, waarvan ik een seizoen lang pijn in mijn ogen heb gekregen. En ik zou eindeloos kunnen analyseren wat voor kansen op een kampioenschap Feyenoord ook dit jaar weer heeft laten liggen. Maar dat doe ik niet. Want het negativisme dat ik voel over de situatie bij die club uit Zuid valt in het niet bij het positieve gevoel dat ik heb bij die club uit Kralingen: Excelsior. Want wát een wereldprestatie wordt daar dit seizoen geleverd!
Dat Excelsior zich met goed en positief voetbal profileert en eigenlijk nooit echt in de buurt van degradatie uit de Eredivisie is gekomen, vind ik fantastisch om te zien. En dan hebben ze nog de pech dat ze in het begin van het seizoen een clown in het doel hadden staan die ze een paar punten heeft gekost, dat ze een paar keer ongelukkig gelijkspeelden terwijl ze winst verdienden en dat ze in De Kuip met tien man kwamen te staan en daardoor alsnog verloren. Was dat allemaal anders gelopen, dan hadden ze misschien wel in het linkerrijtje gestaan en hadden ze serieus mogen dromen van Europees voetbal. Een club als Arsenal op Woudestein, dat zou toch mooi zijn…
Maar goed, ik dwaal af. De man die volgens mij de meeste credits verdient, voor dit uitstekende seizoen is de trainer: Marinus Dijkhuizen. Qua uitstraling zou je hem makkelijk kunnen verwarren met de buschauffeur, maar qua voetbalverstand steekt hij boven menig eredivisietrainer uit. Iedereen heeft het wel over die leuke, gezellige Henk de Jong van Cambuur, maar Excelsior speelt leuker voetbal; en veel doordachter. Dijkhuizen heeft niet alleen een fantastisch tactisch plan, hij heeft het ook voor elkaar gekregen dat de spelers voor hem door het vuur gaan. En ik zeg het gewoon eerlijk: ik geniet meer van Jordan Botaka, Tom van Weert en Daryl van Mieghem – de voorhoede van Excelsior – dan van die van Feyenoord, die met een halve rechtsbuiten, een heel matige spits en een linksbuiten-uit-vorm spelen.
Het Excelsior van dit seizoen doet me denken aan mijn eigen periode als trainer van Excelsior. In die vier seizoenen in de jaren tachtig wisten we ons met leuk en positief voetbal keer op keer te handhaven, tegen elke verwachting in. Ik kan me nog herinneren hoe journalist Dick van den Polder na iedere handhaving weer zei: ‘En nu volgend jaar hè, trainer…’ Maar het lelijke eendje, het oudpapierclubje, flikte het onder leiding van trainer Rob Jacobs, voorzitter Jaap Bontenbal en hoofdsponsor Rob Albers telkens weer. Ik ben er trots op dat ik nog steeds de trainer ben die het langst aan één stuk met Excelsior in de Eredivisie heeft gespeeld. En hoewel ik Marinus Dijkhuizen bij deze alle complimenten wil geven, ik ga hem pas uitgebreid feliciteren als hij mijn record gebroken heeft. Dat zou namelijk écht een wereldprestatie zijn!
Rob Jacobs is oud-trainer van onder meer Excelsior, Feyenoord en Sparta, voetbalanalyticus voor RTV Rijnmond en Feyenoord TV en ontving in 2013 de Erasmusspeld.