Column – Rob Jacobs: boodschappen met beslagen bril
02-11-20
Ik heb vorige week voor het eerst een mondkapje op gehad. In de Albert Heijn. Nou ben ik al niet zo’n ster in het boodschappen doen, maar met een beslagen bril is het helemaal ingewikkeld. Ik ben ook niet thuis gekomen met wat ik van mijn vrouw moest halen…
Dat hele coronagedoe maakt echt veel meer kapot dan ons lief is. Ook het voetbal. Zonder publiek is het eigenlijk niet leuk meer. Dan proberen ze er nog wat van te maken door met geluid net te doen of er mensen zitten, maar dat gaat helemáál nergens over.
Maar ja, ik hou er toch te veel van om niet meer te kijken. Ik zie soms vier, vijf partijen per dag. Barcelona volg ik elke wedstrijd. Messi zou versleten zijn… Nou, ik zou graag op die manier versleten raken. Ik zie sowieso graag de Primera Division. Liverpool ook, met die Nederlanders. En na het weekend begin ik de maandagmorgen altijd met het terugkijken van Match of the Day.
Ik denk dat Feyenoord meer last zal hebben van een lege Kuip dan andere clubs in hún lege stadion. Je ziet het ook aan die eerste tegenstanders dit seizoen: die beginnen echt anders aan de wedstrijd dan toen het stadion nog vol zat. Dat leidde al een paar keer tot vroege tegengoals…
Verder valt het in een leeg stadion meer op als je minder goed speelt. Kijk, ik ben een liefhebber. Ik hou van aanvallen, van zuiverheid, van creatieve spelers, maar dat is er allemaal niet bij Feyenoord. Slordig positiespel, zonder gedachte erachter; binnen de kortste keren is de bal alweer bij de tegenstander. Ik weet dat ik het niet mag denken, maar ik denk het toch: wat doen die vier trainers dan precies?
Ik kan de genomen maatregelen echt wel volgen, maar ik vraag me af hoe lang dit kan blijven duren. Lege kassa’s en volop kosten. Dan hoor ik Casper van Eijck, die is professor, zeggen dat het in de buitenlucht allemaal weinig kwaad kan. En wat Maurice de Hond de hele tijd roept, vind ik logisch klinken. Maar ja, wat is nog logisch? Ik weet het ook niet.
Ondertussen doe ik zelf voorzichtig, met m’n 77 jaar. Ik ga nog weleens uit eten, maar alleen waar ik vertrouwd ben en er niet steeds vreemde mensen naar me toekomen. Dan slaan ze je op je schouder of geven je een knuffel. Dat kan gewoon echt niet meer. Dus de Gouden Snor, Kaat Mossel, Libero op de Bergse Dorpsstraat. Dat is allemaal goed te doen. Maar in de Koopgoot zien ze me echt niet… Niet gezellig, maar gezondheid gaat boven alles. Voor mij nu zelfs boven voetbal!